ко́лкасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць колкага ​1 (у 2 знач.). Колкасць заўвагі.

2. З’едлівая насмешка, колкая заўвага. Гаварыць колкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недастатко́васць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць недастатковага. Недастатковасць абвінаваўчых матэрыялаў.

2. Спец. Недастатковая функцыя якога‑н. фізіялагічнага органа. Сардэчная недастатковасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадо́бнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць непадобнага; адсутнасць падабенства. Трымаецца [хлопец] горда, незалежна — і яго непадобнасць на другіх кідаецца ў вочы. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрахо́днасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць непраходнага.

2. Спец. Няздольнасць прапускаць што‑н. (аб органах чалавека або жывёлы). Непраходнасць кішэчніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязвы́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нязвычнага. Нешта гняце.. [Валодзю]: ні то сорам, ні то нязвычнасць становішча, у якое ён трапіў. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пага́рдлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пагардлівага. Пагардлівасць да людзей. □ [Блецька] бачыў навылёт Тоўхарта і ненавідзеў яго.. за.. пагардлівасць да сябе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазача́савасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць пазачасавага. Формы будучага часу дзеяслова «быць» у пэўных выразах ужываюцца са значэннем пазачасавасці. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахму́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць пахмурнага. Пахмурнасць восеньскага дня. □ Пахмурнасць не сыходзіла з твару ў Барыса Васільевіча. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паэты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць паэтычнага. Паэтычнасць малюнкаў. Паэтычнасць натуры. □ Якраз дзякуючы сваёй паэтычнасці і Зажылі .. [купальскія песні] да нашых дзён. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагаві́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прагавітага. А твары партнёраў, рэзка змененыя прагавітасцю да грошай, яшчэ больш павялічвалі непрыемнае адчуванне. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)