Verbum

кліні́чны, -ая, -ае.

1. гл. клініка.

2. Які мае адносіны да лячэбнага ўздзеяння, які патрабуе або паддаецца лячэнню (спец.).

К. выпадак.

клоп, клапа́, мн. клапы́, клапо́ў, м.

Насякомае-паразіт, якое корміцца кроўю чалавека і жывёл або сокам раслін.

|| прым. клапі́ны, -ая, -ае.

клу́бень, -бня, мн. -бні, -бняў, м.

Патоўшчаная мясістая частка сцябла або кораня расліны.

Клубні бульбы.

|| прым. клу́бневы, -ая, -ае.

Клубневыя расліны.

ксілагра́фія, -і, ж.

Гравіраванне на дрэве, а таксама сама гравюра на дрэве або адбітак з такой гравюры.

|| прым. ксілаграфі́чны, -ая, -ае.

куб², -а, мн. кубы́, -о́ў, м.

Пасудзіна цыліндрычнай формы для перагонкі або кіпячэння вадкасці; тытан.

Перагонны к.

|| прым. кубавы́, -а́я, -о́е.

ско́рам, -у, м.

1. Скаромная (мясная або малочная) ежа.

Чым такі с., ды лепш нішчымніца (прыказка).

2. Тое, што і мясаед.

со́ртнасць, -і, ж. (спец.).

1. Тое, што і гатунковасць.

2. Прыналежнасць да высокага або каштоўнага сорту (пра культурныя расліны).

С. пшаніцы.

сухару́кі, -ая, -ае.

Які дрэнна валодае або зусім не валодае рукой (рукамі) у сувязі з атрафіяй мышцаў.

|| наз. сухару́касць, -і, ж.

таўха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак. (разм.).

Таўхаць каго-н. або адзін аднаго.

|| зак. таўхану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.

труці́цца, тручу́ся, тру́цішся, тру́ціцца; незак. (разм.).

Прымаць атруту з мэтай самагубства або зазнаваць шкоднае дзеянне атрутнага рэчыва.

|| наз. тручэ́нне, -я, н.