іншаве́рац, ‑рца, м.

Уст. Чалавек іншай, не пануючай веры або рэлігіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаба́знік, ‑а, м.

Уст. Уладальнік лабаза або прадавец тавару ў лабазе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люмінесцэ́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Халоднае свячэнне газу, вадкасці або цвёрдага цела.

[Ад лац. lumen — святло і суфікс escent, які азначае слабае дзеянне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ляўка́с, ‑у, м.

Грунт пад афарбоўку або пазалоту на драўляных вырабах.

[Ад грэч. leukos — белы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаакрэ́слены, ‑ая, ‑ае.

Які дапускае рознае тлумачэнне або разуменне. Малаакрэсленае паняцце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мембра́на, ‑ы, ж.

Спец. Слюдзяная або тонкая металічная пласцінка, здольная вагацца.

[Ад лац. membrana — перапонка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжкле́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж клеткамі жывёльнага або расліннага арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагапро́фільны, ‑ая, ‑ае.

Які мае некалькі або многа профіляў. Мнагапрофільная лабараторыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мнагая́русны, ‑ая, ‑ае.

Які мае некалькі або вялікую колькасць ярусаў; шмат’ярусны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многаразо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які паўтараўся або паўтараецца многа разоў. Многаразовы напамінак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)