Verbum

камандзі́рскі, -ая, -ае.

1. гл. камандзір.

2. перан. Уласцівы камандзіру, начальніцкі.

К. голас.

К. тон.

кама́ндны, -ая, -ае.

1. гл. каманда.

2. Камандзірскі, які мае адносіны да камандавання.

К. састаў.

○

Камандная вышыня — мясцовасць, якая ўзвышаецца над наваколлем і дае войскам рад пераваг перад праціўнікам.

камандо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшае званне ў рыцарскім ордэне, а таксама асоба, якая мела такое званне.

|| прым. камандо́рскі, -ая, -ае.

кама́ндуючы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Начальнік буйнога вайсковага злучэння.

К. арміяй.

кама́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Маленькае двухкрылае насякомае-крывасмок з тонкім цельцам і доўгім хабатком.

◊

Камар носа не падточыць — зроблена вельмі добра, што не прыдзярэшся.

|| прым. камары́ны, -ая, -ае.

камато́зны гл. кома¹.

кама́шы, -аў, адз. -ма́ш, -а, м.

Тое, што і гамашы.

камбаджы́йцы, -аў, адз. -джы́ец, -джы́йца, м.

Насельніцтва Камбоджы.

|| ж. камбаджы́йка, -і, ДМ -джы́йцы, мн. -і, -джы́ек.

|| прым. камбаджы́йскі, -ая, -ае.

камба́йн, -а, мн. -ы, -аў, м.

Перасовачная або самаходная машына, якая адначасова выконвае работу некалькіх машын або механізмаў.

Збожжаўборачны к.

Горны к.

|| прым. камба́йнавы, -ая, -ае.

К. агрэгат.

камба́йнер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Механізатар, які працуе на сельскагаспадарчым камбайне.

|| прым. камба́йнерскі, -ая, -ае.