прадавец, ✂, м.

  1. Работнік магазіна, гандлёвага прадпрыемства, які прадае тавар пакупнікам.

    • П. марожанага.

  2. Чалавек, які прадае што-н.

    • П. кветак.

|| ж. прадаўшчыца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

карыслівы, ✂.

  1. Заснаваны на карысці, які мае на ўвазе карысць.

    • Карыслівыя намеры.

  2. Які імкнецца да асабістай выгады, нажывы.

    • К. чалавек.

|| наз. карыслівасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

лунацізм, ✂, м.

Хваравіта-нервовы стан, пры якім чалавек у глыбокім сне можа хадзіць і падсвядома выконваць розныя дзеянні; самнамбулізм.

|| прым. лунацічны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

паніжэць, ✂; зак.

  1. Зрабіцца ніжэйшым або размясціцца ніжэй.

    • Чалавек ад страху паніжэў.
    • Сонца паніжэла.

  2. Паменшыцца (пра ўзровень, інтэнсіўнасць і пад.).

    • Напружанне току паніжэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пахмурнець, ✂; зак. і незак.

  1. зак. Стаць хмурным, хмурнейшым.

    • Пасля гэтых слоў ён адразу пахмурнеў.

  2. незак. Станавіцца пахмурным, хмурнець.

    • Чалавек усё больш пахмурнеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аптымі́зм, ✂, ж.

Бадзёрае і жыццярадаснае светаадчуванне, пры якім чалавек верыць у лепшае, у поспех; проціл. песімізм.

|| прым. аптымістычны, ✂.

|| наз. аптымістычнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

балабо́лка, ✂, м. (разм.).

  1. жаночы род: Бразготка, якую чапляюць жывёле на шыю, каб не гублялася.

  2. Чалавек, які хутка і многа гаворыць; пустамеля (зневаж.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

баламу́т, ✂, м. (разм.).

  1. Чалавек, які ўносіць неспакой, беспарадак.

    • Паводзіны баламута.

  2. Спакуснік, інтрыган.

    • Звязалася з гэтым баламутам.

|| ж. баламутка, ✂.

|| прым. баламутны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бязгрэ́шны, ✂.

  1. Які не рабіў грахоў.

    • Гэта быў б. чалавек.

  2. Які не мае ў сабе нічога дрэннага; чысты.

    • Бязгрэшныя думкі.

|| наз. бязгрэшнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ва́рвар, ✂, м.

  1. У старажытных грэкаў і рымлян: пагардлівая назва чужаземца.

  2. Некультурны, грубы, жорсткі чалавек.

    • Фашысцкія варвары.

|| ж. варварка, ✂.

|| прым. варварскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)