расчулены, ✂.

Прыемна ўсхваляваны і замілаваны; які паддаўся чуллівасці; які выражае спагаду, спачуванне.

  • Расчулена (прысл.) дзякаваць.
  • Р. чалавек.
  • Р. голас.

|| наз. расчуленасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рэдактар, ✂, м.

Чалавек, які рэдагуе што-н.; спецыяліст па рэдагаванню.

  • Р. газеты.
  • Адказны р.
  • Тэхнічны р.

|| ж. рэдактарка, ✂.

|| прым. рэдактарскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

саладжавы, ✂.

  1. Саладкаваты.

    • С. хлеб.

  2. перан. Празмерна ветлівы, да прыкрасці ліслівы.

    • Саладжавая ўхмылка.
    • С. чалавек.

|| наз. саладжавасць, ✂.

  • У яго паводзінах адчувалася с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сектант, ✂, м.

  1. Паслядоўнік секты (у 1 знач.).

  2. перан. Чалавек, які схільны да сектанцтва (у 2 знач.).

|| ж. сектантка, ✂.

|| прым. сектанцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

склочны, ✂, ж. (неадабр.).

  1. Схільны да склок, да склочніцтва.

    • С. чалавек.

  2. Які мае адносіны да склокі, з’яўляецца склокай.

    • Склочная справа.

|| наз. склочнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дамасед, ✂, м.

Чалавек, які любіць сядзець дома, мала бывае на людзях.

  • Ён апошнія гады зрабіўся дамаседам.

|| ж. дамаседка, ✂.

|| прым. дамаседскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

марак, ✂, м.

  1. Той, хто служыць у марскім флоце.

  2. Чалавек, які добра ведае мора і марскую справу.

|| памянш. марачок, ✂.

|| прым. марацкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

наглядальны, ✂.

  1. Уважлівы, які ўмее добра назіраць, падмячаць.

    • Н. чалавек.

  2. Які служыць для наглядання за кім-, чым-н.

    • Н. пункт.

|| наз. наглядальнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нявольнік​1, ✂, м.

  1. Раб, зняволены.

  2. перан. Чалавек, які знаходзіцца пад уплывам, уладаю чаго-н.

    • Н. пачуццяў.

|| ж. нявольніца, ✂.

|| прым. нявольніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нягодны, ✂ і нягожы, ✂.

  1. Якога нельга выкарыстаць; непрыгодны, дрэнны.

    • Нягодная сякера.

  2. Нізкі ў маральных адносінах; паганы, нядобры.

    • Н. чалавек.

|| наз. нягоднасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)