Verbum

скарача́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скараціцца.

2. на што. Мець уласцівасць у выніку дзялення на які‑н. лік выражацца ў меншых ліках. Дроб 4/6 скарачаецца на 2.

3. Мець уласцівасць, сціскаючыся, змяншацца па даўжыні, у аб’ёме (пра тканкі, органы, клеткі).

4. Зал. да скарачаць.

бесстаро́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бесстаронняга, аб’ектыўнасць, нейтральнасць. [Крытык:] — Бесстароннасці ў мастака не можа быць, калі мастак жывая істота. Бядуля.

бязду́шнасць, ‑і. ж.

Уласцівасць бяздушнага; бессардэчнасць. Навошта душу Раскрываць гэтак смела, Калі ў той душы Бяздушнасць засела. Сіпакоў.

відаво́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць відавочнага (у 2 знач.). Рэвалюцыя паказала .. з усёй відавочнасцю, што народ — вялікая сіла. Каваленка.

акура́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць акуратнага. У хлопца выявіліся добрыя арганізатарскія здольнасці, старанне, настойлівасць і акуратнасць у рабоце. Кулакоўскі.

гаварлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць гаварлівага. У празмернай гаварлівасці краўца ўвесь яго характар: яго мітуслівасць, дзівацтва, багацце фантазіі. Луфераў.

ёмкасць, ‑і, ж.

1. Тое, што і ёмістасць (у 1 знач.).

2. Уласцівасць ёмкага (у 1, 2 знач.).

зага́дкавасць, ‑і, ж.

Уласцівасць загадкавага. А зямля ляжыць вакол.., поўная загадкавасці, вабіць сваёй блізкасцю, дражніцца сваімі багаццямі. Галавач.

задо́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць задорнага. — А вось мы праверым, ці так гэта, — з уяўнай задорнасцю сказаў капітан. Асіпенка.

зласлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан зласлівага. [Янукевіч] быў чамусьці не ў настроі, і ў голасе чулася зласлівасць. Хадкевіч.