Буке́нніца ’аканіца’ (Нас.). З *аб‑акен‑ніца (да акно́; параўн. бако́нка, буко́нка, буко́нніца).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бу́кнуць ’набракаць’ (Нас.). Мабыць, з бу́хнуць (параўн. слав. *buxnǫti, рус. бу́хнуть, набуха́ть набракаць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бына́ймней, бына́мней ’калі б; ледзь’ (Нас.). Запазычанне з польск. bynajmniej. Кюнэ, Poln., 47.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абкіто́ваны ’замазаны кітам’, абкітаванне (Нас., Бяльк.), абкітоўка (Бяльк.) праз кітаваць ад кіт (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абшліпа́цца ’запэцкацца ў гразь’ (Бяльк.), параўн. абшлёпаны ’запэцканы’, абшлёпацца ’запэцкацца’ (Нас.). Гл. шлёпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абшусну́цца ’абарвацца, упасці’ (Нас.), кантамінацыйнае ўтварэнне ад абшаснуцца (гл.) і шусць, шустры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́мут ’каламутнасць’ (Нас.). Бязафіксны назоўнік ад памуціць ’зрабіць мутным’ (ТСБМ). Да мут (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысму́так ’засмучэнне, маркота; жаль’ (Нас., Байк. і Некр.). Прэфіксальны дэрыват ад смутак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пэ́за ’піражок, начынены салам’ (Нас.), параўн. польск. peza ’клёцка з мясам’. Гл. пыза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пінды́рыць, папіпдырыцца ’пышна апранацца; ганарліва выстаўляць сябе на паказ’ (Нас.). Да піндсі} (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)