скарэ́й,

1. Выш. ст. да прысл. скора.

2. прысл. Ужываецца для супастаўлення ў сказах з параўнальным зваротам у значэнні: а) больш. Ён скарэй падобны на маці, чым на бацьку; б) лепш. Чым скарэй, тым лепш.

3. Скарэй за ўсё — напэўна, больш пэўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grip1 [grɪp] n.

1. сціска́нне; хва́тка

2. (on) кантро́ль, ула́да (над чым-н.)

come/get to grips with разабра́цца (у праблеме, сітуацыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

displease [dɪsˈpli:z] v. fml выкліка́ць незадаво́ленасць (у каго-н.); не падаба́цца (каму-н.);

be displeased with smth./smb. быць незадаво́леным чым-н./кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

disregard2 [ˌdɪsrɪˈgɑ:d] v.

1. грэ́баваць, пагарджа́ць (кім-н., чым-н.)

2. не звярта́ць увагі́ (на што-н.); ігнарава́ць;

disregard orders не выко́нваць зага́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

contrast1 [ˈkɒntrɑ:st] n. проціле́гласць, супрацьле́гласць, кантра́ст; процістаўле́нне, супрацьстаўле́нне; параўна́нне, параўно́ўванне;

in contrast with smth. у проціле́гласць чаму́-н.; у параўна́нні з чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

useful [ˈju:sfəl] adj.

1. кары́сны; прыда́тны;

ma ke oneself useful дапамага́ць чым-н. кары́сным

2. infml паспяхо́вы, кампетэ́нтны;

a useful footballer здо́льны, спры́тны футбалі́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

захва́т, ‑у, М ‑хваце, м.

Спец. Прастора, адлегласць, якая захопліваецца чым‑н. Шырыня захвату. Захват касы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да завярнуць.

2. чым. Разм. Кіраваць, распараджацца. Заварочваць справамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заву́зкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вузкаваты, вузейшы, чым трэба. [Лёдзі] не падабалася плацце — завузкае, хоць і перашытае. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закало́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Тое, чым закалочваць якую‑н. страву (мука, яйцы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)