Тонкая вузкая спіралепадобная стужка дрэва, металу і пад., якая ўтвараецца пры апрацоўцы іх паверхні струганнем.
Драўляная с. (зб.).
◊
Сагнаць стружку з каго-н. — прапясочыць каго-н.
|| прым.стру́жкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
такса́ма.
1.прысл. Такім самым, падобным чынам, гэтак жа.
Дзеці працавалі т., як і дарослыя.
Настаўнік чытаў вершы, вучні т.
2.часц.Ужыв.пры выказванні нязгоды з чым-н., неадабрэння якіх-н. учынкаў (разм.).
А ты т. добрая цаца!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трамплі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Спартыўнае прыстасаванне для павелічэння шляху палёту пры скачка́х.
Лыжны т.
2.перан. Апора, зыходны пункт для якіх-н. дзеянняў.
Дасягненні будуць трамплінам для далейшых дзеянняў.
|| прым.трамплі́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
piernik
м.
1. пернік;
2.разм. стары корч;
co ma piernik do wiatraka? — пры чым тут гэта?
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
па́ніж
1. (прызвароце) Frau f -, -en;
2. (памешчыца) Gútsbesitzerin f -, -nen, Gútsherrin f -, -nen;
3. (жонкапамешчыка) Frau des Gútsbesitzers
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
свісто́к, ‑тка, м.
1. Прыстасаванне, пры дапамозе якога ўтвараецца свіст. Граф Ельскі выняў з кішэні свісток і.. свіснуў.Пестрак.
2. Свіст, які ўтвараецца пры дапамозе такога прыстасавання. Уздыхнуў паравоз парай і без гудкоў, без свісткоў выбраўся на галоўны пуць.Лынькоў.Рэзкі свісток.. расплываецца ў хмызе і заціхае.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ча́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Утвараць пры рытмічнай працы гукі, падобныя на «чах-чах». Яшчэ чахкае труба электрастанцыі, па гулкіх драўляных тратуарах прайшло гуртам некалькі чалавек.Лобан.Пайшлі тралейбусы і трамваі. Чутно было, як воддаль на вакзале чахкаюць цягнікі.Сабаленка.Глуха за чыгункай пры лесе чахкала лесапільня.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бур1, ‑а, м.
Інструмент для свідравання пры даследаванні глебы, горных народ і пад.
[Ад ням. Bohrer.]
бур2,
гл. буры 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бязва́жкасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан бязважкага. Толькі ў космасе, пры палёце па інерцыі даводзіцца сустракацца з бязважкасцю.Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вузлавяза́льнік, ‑а, м.
Спец. У тэкстыльнай вытворчасці — прыстасаванне, пры дапамозе якога звязваюцца канцы нітак на месцы разрыву. Аўтаматычны вузлавязальнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)