Вы́перадзіць (БРС, Нас.). Рус. вы́передить, укр. ви́передити ’тс’. Гл. пярод.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пузіць ’накарміць дзіця да выпучвання жывата’ (Нас.). Да пуза (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́раз (БРС, Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Запазычанне з польск. wyraz.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́руніць ’выпусціць сцябло з пучка зелені’ (Нас.). Гл. рунь, рунець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́хаваць (БРС, Нас.). Запазычанне з польск. wychować ’выхаваць’. Гл. выхаванне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вільгатне́ць ’спадаць (аб марозе)’ (Нас.) — адпрыметнікавае ўтварэнне. Да вільготны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гафт ’вышыўка’ (БРС, Бяльк.), гафтава́ць ’вышываць’ (БРС, Нас.). Гл. гаптаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Збавёны ’святы’ (Нас.). З польск. zbawiony ’выратаваны’, ’блажэнны’. Гл. збаўляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кві́та ’задавальненне, канец’ (Нас., Шат., Сл. паўн.-зах.). Гл. квіт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кліку́ш ’злы дух, які кліча ў лесе’ (Нас.). Гл. клікаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)