абысці́ся сов., в разн. знач. обойти́сь; (отнестись каким-л. образом — ещё) поступи́ть; (удачно окончиться — ещё) сойти́;

а. без памо́чніка — обойти́сь без помо́щника;

ён дрэ́нна абышо́ўся з жанчы́най — он пло́хо обошёлся (поступи́л) с же́нщиной;

будаўні́цтва до́рага абышло́ся — строи́тельство до́рого обошло́сь;

я абыду́ся і тым, што ёсць — я обойду́сь и тем, что есть;

усё абышло́ся до́бра — всё сошло́ благополу́чно;

◊ абы́дзецца так — обойдётся; сойдёт;

а. жа́ртамі — отде́латься шу́тками

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

lében

vi жыць, быць, існава́ць

flott ~ — жыць шыро́ка; жыць лёгка [бестурбо́тна]

frei ~ — жыць на свабо́дзе

in den Tag hinéin ~ — жыць бестурбо́тна, жыць сённяшнім днём

von séiner Árbeit ~ — жыць сваёй пра́цай

es lebt sich gut — жыве́цца до́бра

es lébe…! — няха́й жыве́…!

lébe wohl! — быва́й! будзь здаро́ў!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Árbeit

f -, -en пра́ца, рабо́та, заня́так, спра́ва

éine ~ léisten — выко́нваць рабо́ту

an die ~ géhen* — прыступі́ць да рабо́ты [пра́цы]

sich an die ~ máchen — бра́цца за рабо́ту

géistige ~ — разумо́вая пра́ца

mir geht die ~ leicht von der Hand — мне працу́ецца до́бра

sich vor kéiner ~ schéuen — не бая́цца [не цура́цца] ніцкай рабо́ты [пра́цы]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

miło

прыемна; люба;

miło mi pana poznać — прыемна з вамі пазнаёміцца;

aż miło popatrzeć — аж люба паглядзець;

to bardzo miło z twojej strony — гэта вельмі прыемна з твайго боку;

było bardzo miło — было вельмі добра (прыемна, хораша);

ucieka aż miło — уцякае, аж вецер свішча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

говори́ть несов., в разн. знач. гавары́ць; каза́ць;

он говори́т ён гаво́рыць;

говори́ть де́ло разг. гавары́ць слу́шна, до́бра каза́ць, пра́ўду каза́ць;

он де́ло говорит ён гаво́рыць слу́шна (до́бра, пра́ўду ка́жа);

говоря́т в знач. вводн. сл. ка́жуць, гаво́раць;

◊

и́на́че говоря іна́кш ка́жучы;

не говоря́ дурно́го сло́ва не ка́жучы нічо́га благо́га;

вообще́ (в су́щности) говоря́ в знач. вводн. сл. нао́гул ка́жучы;

говори́ть на ра́зных языка́х гавары́ць на ро́зных мо́вах;

говоря́т (говорю) вам (тебе́) ка́жуць вам (табе́);

и не говори́!, и не говори́те! і не кажы́!, і не кажы́це!;

ме́жду на́ми говоря́ в знач. вводн. сл. між на́мі ка́жучы;

не́чего (не сто́ит) и говори́ть няма́ чаго́ і гавары́ць;

само́ за себя́ говори́т само́ за сябе́ гаво́рыць;

что вы говори́те! што вы ка́жаце!;

что и говори́ть што і каза́ць;

что (как) ни говори́ што (як) ні кажы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

bone

[boʊn]

1.

n.

1) косьць f

2) слано́вая косьць, кіто́вы вус

3) прадме́т з ко́сьці, слано́вае ко́сьці, кіто́вага ву́са

2.

v.t.

1) выма́ць ко́сьці (зь мя́са ці ры́бы)

2) ужыва́ць ко́сткі (ў гарсэ́це)

3.

v.i., Sl.

мо́цна вучы́цца, зубры́ць

to bone up on algebra — зубры́ць а́льгебру; до́бра апанава́ць а́льгебру

•

- feel in one’s bones

- have a bone to pick

- near the bone

- throw a bone

- to the bone

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

maintain

[meɪnˈteɪn]

v.t.

1) ве́сьці, трыма́ць (прадпрые́мства)

2) падтрымо́ўваць, падтры́мваць (су́вязь, здаро́ўе і гд)

3) трыма́ць (пара́дак), сачы́ць за пара́дкам

4) утрымо́ўваць, забясьпе́чваць сро́дкамі для існава́ньня; прако́рмліваць

5) дава́ць падтры́мку, абараня́ць (яку́ю-н. ду́мку)

to maintain one’s reputation — абараня́ць сваю́ рэпута́цыю

6) сьцьвярджа́ць, цьве́рдзіць; упэ́ўнена або́ насто́йліва каза́ць

7) дагляда́ць, трыма́ць у пара́дку

This apartment house is maintained very well — Гэ́ты шматкватэ́рны дом ве́льмі до́бра дагле́джаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

sharp​1 [ʃɑ:p] adj.

1. во́стры, востраканцо́вы, спіча́сты;

a sharp pencil до́бра заво́страны ало́вак

2. рэ́зкі, круты́;

a sharp wind прані́злівы ве́цер;

a sharp frost мо́цны маро́з

3. я́сны, выра́зны;

a sharp contrast рэ́зкі кантра́ст

4. е́дкі, пяку́чы, во́стры (пра пах, смак і да т.п.)

5. то́нкі, прані́клівы, во́стры (пра розум, зрок);

sharp sight во́стры зрок

6. калю́чы, з’е́длівы, рэ́зкі, дасці́пны (пра заўвагі);

He has a sharp tongue. Ён востры на язык.

♦

as sharp as a needle ве́льмі разу́мны, дасці́пны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ве́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Знаць што‑н., мець уяўленне пра што‑н. Ведаць жыццё вёскі. □ Дабрацца летам да Глухога вострава мог толькі той, хто дасканала ведаў звілістыя сцежкі між дрыгвы і куп’я. Колас. Месца пад падлогай, кожную дошку самой падлогі Міколка ведаў, як свае пяць пальцаў. Лынькоў. І ўсё ж горад здаваўся.. [Галіне] нечым непадобным на той, якім яна ведала яго дагэтуль. Мележ. // пра каго-што, аб кім-чым і без дап. Мець звесткі пра каго‑, што‑н. [Карага:] — А дзе.. [бацька] цяпер — не ведаю; і ты, брат, відаць, не ведаеш аб сваёй радні. Колас.

2. Мець веды, навыкі, умець рабіць што‑н. Ведаць урок. Ведаць матэматыку. □ Вядома, што Багушэвіч добра ведаў польскую мову, чытаў многіх польскіх пісьменнікаў, нават сам пісаў вершы па-польску. Ларчанка.

3. Быць знаёмым з кім‑н. Раптам.. падышла маладая дзяўчына. Зося яе не ведала. Чорны. Сцяпана ўсе ведалі як.. памяркоўнага чалавека. Кавалёў. // Адрозніваць ад другіх. Мікола добра ведае гэтыя шэрыя пранізваючыя вочы [сакратара]. Бядуля.

4. Усведамляць, уяўляць; разумець. [Масладуда:] — Ну, не гаруй, не такі ён хлопец, каб загінуць ні за што ні пра што. Ён сваю дарогу ведае. Лынькоў. Мы ведалі: вайне-грабежніцы не пакасіць нас, не пажаць. Панчанка.

5. Перажываць, адчуваць; мець справу, знацца, знаць. І горшай у свеце навалы Не ведаў ніколі народ. Колас. Сэрца.. [жанчыны] поўнілася пяшчотаю да гэтага няшчаснага хлопчыка, які не ведае нават, што такое звычайная чалавечая ласка. Шамякін. Маёнтак быў зусім пад бокам, а ў панскіх пакоях — такі прастор, якога дагэтуль не ведалі ні кадрыль, ні лявоніха. Брыль. Кучаравая галава [Гушкі] амаль што ўсе дні на дварэ не ведала шапкі. Чорны.

6. кім-чым. Кіраваць, распараджацца кім‑, чым‑н. Ведаць трэстам. Ведаць перапіскай.

7. і з дадан. дап. Памятаць, не забываць. [Васіль:] — Ведай вось, як з пустымі рукамі хадзіць. Брыль. Няхай жа ведаюць бандыты, Што гэта кроў падзе на іх. Колас.

8. у знач. пабочн. Ужываецца ў тых выпадках, калі неабходна звярнуць увагу субяседніка на тэму гутаркі. [Клава:] Ведаеце, я забылася тую песню пра косы. Крапіва.

•••

Бог (святы) ведае (хто, што, куды, колькі, які) гл. бог.

Бог (чорт, пярун, ліха, халера) яго (цябе, яе, вас, іх) ведае гл. бог.

Будзеш (будзеце і г. д.) ведаць — форма пагрозы каму‑н.

Ведай (знай) нашых; няхай ведаюць (знаюць) нашых — вось мы якія, вось з кім маеце справу. — Хапіліся! — задаволена кажа Жаўтых, седзячы на дне, і радасна смяецца, густа наморшчыўшы свой зашчацінены за ноч сіняваты твар. — Усё ж абдурылі — ведай нашых! Быкаў.

Ведаць дарогу — папярэдне быць знаёмым з чым‑н.

Ведаць (паказаць), дзе ракі зімуюць — ужываецца як пагроза.

Ведаць меру — трымаць сябе ў пэўных рамках, устрымлівацца ад лішняга.

Ведаць не ведаю, знаць не знаю — аб поўным няведанні чаго‑н., нежаданні знацца, мець справу з кім‑, чым‑н.

Ведаць, пачым фунт ліха — пазнаць, як цяжка жыць у горы, нястачы. Сама Аўдоля хапіла гора нямала. Ведае, пачым фунт ліха. Крапіва.

Ведаць сваё месца — весці сябе адпаведна свайму становішчу, не ўмешвацца не ў свае справы; быць сціплым.

Ведаць толк у чым‑н. — разбірацца ў чым‑н. з веданнем справы.

Ведаць у твар — ведаць каго‑н. з выгляду, але не быць знаёмым.

Ведаць усе хады і выхады — добра ведаць што‑н., мець дакладныя звесткі аб чым‑н., быць сваім чалавекам дзе‑н.

Ведаць цану каму‑, чаму‑н. — ведаць хто (або што) чаго варты.

Ведаць як аблупленага — вельмі добра ведаць каго‑н.

Ведаць як свае пяць пальцаў — вельмі добра, грунтоўна ведаць што‑н.

Ліха ведае (хто, што, які, куды і пад.) гл. ліха.

Не ведаць (не знаць), куды (дзе) вочы дзець (падзець) — пра пачуццё вялікага сораму.

Не ведаць, куды (дзе) дзецца (падзецца) — а) разгубіцца, збянтэжыцца ад сораму, непакою; б) разгубіцца ад нечаканай пагрозы.

Не ведаць (не знаць), куды (дзе) рукі дзець (падзець) — пра збянтэжанасць, пачуццё сарамлівасці.

Не ведаць (не знаць), куды (дзе) сябе дзець (надзець) — не ведаць, чым заняцца.

Хто яго (цябе, яе, вас, іх) ведае гл. хто.

Чорт ведае (хто, што, які куды і пад.) гл. чорт.

Чорт ведае што! гл. чорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зна́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Вялікі намерам, колькасцю, сілай і пад. Значная частка. У значнай ступені. □ Малыя варожыя заслоны, якія трапляліся на шляху, — знішчалі [байцы]. Ад сустрэчы са значнымі сіламі ворага ўхілялася, заходзілі глыбей у лясы. Шамякін. Няма патрэбы ўсяму ўзводу ісці пад Доўгі Брод, .. тым болей, што для гэтага трэба зрабіць значны крук. Колас.

2. Важны па значэнню; істотны. Значныя падзеі. Значная роля. □ Астаючыся верным сабе, Кашын не прапускаў ніводнага больш-менш значнага сходу. Карпаў. // Разм. Які займае высокае становішча ў грамадстве; уплывовы. Ну, калі ўжо сам таварыш Верашчака... — прамовіў я такім тонам, быццам мне вельмі добра было вядома, якая гэта значная птушка — Верашчака. Васілёнак.

3. Разм. Бачны, прыметны. Вусны дзедавы складаліся ў ледзь значную ўсмешку. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)