perswadować
незак. kogo/co пераконваць каго ў чым; угаворваць каго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
chlubić się
незак. kim/czym, z czego ганарыцца кім/чым
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
demonstracja
ж. дэманстрацыя
demonstracja niezadowolenia z czego — дэманстрацыя незадаволенасці чым
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
go by
а) міна́ць (пра час); прахо́дзіць паўз што
б) кірава́цца чым, трыма́цца чаго́
в) ісьці́ пад чым
go by the name — быць вядо́мым пад і́мем
г) абыхо́дзіцца без чаго́
He cannot go by without food — Ён ня мо́жа абыхо́дзіцца бязь е́жы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дзялі́цца, дзялю́ся, дзе́лішся, дзе́ліцца; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Валодаць здольнасцю дзялення на другі лік без астачы.
Дзесяць дзеліцца на пяць.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Падзяляцца на часці.
Вучні дзеляцца на групы.
3. з кім. Раздзяляць маёмасць з кім-н.
Дзяліліся сыны з бацькамі.
4. чым і з кім. Аддаваць каму-н. частку чаго-н. свайго.
Д. апошнім кавалкам хлеба.
5. перан., кім з чым. Узаемна абменьвацца чым-н.
Д. думкамі.
Д. вопытам.
|| зак. падзялі́цца, -дзялю́ся, -дзе́лішся, -дзе́ліцца і раздзялі́цца, -дзялю́ся, -дзе́лішся, -дзе́ліцца (да 1—3 знач.).
|| наз. дзяле́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.
1. кім-чым. Карыстаючыся прыборамі, рулём і пад., рэгуляваць ход, рух каго-, чаго-н.
К. канём.
К. маторнай лодкай.
2. кім-чым. Быць на чале чаго-н.
К. краінай.
К. заводам.
3. кім-чым. Накіроўваць чыю-н. дзейнасць, быць кіраўніком каго-, чаго-н.
К. курсавой работай студэнта.
К. аркестрам.
4. Тое, што і кіравацца (у 2 знач.; разм.).
Каровы кіруюць да стагоў.
5. перан. Быць пабуджальнай прычынай, пачаткам чаго-н.
Мной кіравала пачуццё жалю.
6. У граматыцы: патрабаваць пасля сябе пэўнага ўскоснага склону.
|| наз. кірава́нне, -я, н. (да 1—3 знач.) і кіраўні́цтва, -а, н. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
антыкліна́ль
(ад анты- + гр. klino = выгшаю)
складка пластоў горных парод, павернутая пукатасцю ўгару, у ядры якой знаходзяцца больш старажытныя пласты, чым на крылах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
бернардзі́нцы
(с.-лац. bernardini)
манахі каталіцкага ордэна, заснаванага ў 15 ст. пры касцёле святога Бернардзіна ў Кракаве; мелі больш строгі статут, чым францысканцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
датава́ць
(польск. datować, ад фр. dater)
1) абазначаць дату на чым-н. (напр. д. заяву);
2) вызначаць час, калі адбылася якая-н. падзея.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
інкруста́цыя
(лац. incrustatio = пакрыццё чым-н.)
узоры, малюнкі на паверхні якога-н. прадмета з урэзаных у яе кавалачкаў дрэва, косці, перламутру і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)