прыста́ўка, ‑і, ДМ ‑стаўцы; Р мн. ‑ставак; ж.
1. У граматыцы — частка слова, якая стаіць перад коранем; прэфікс.
2. Тое, што прыстаўляецца, прырабляецца дадаткова да чаго‑н. Магнітафонная прыстаўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэ́за, ‑ы, ж.
Спец. Тое, што і тэзіс (у 1 знач.). У беларускім тэксце «Санета» цалкам выпалі першая частка верша, .. тэза, у якой сцвярджаецца свядомы пачатак у творчасці. М. Стральцоў.
[Фр. thése.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усё...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню займенніку «усё» і паказвае, што дзеянне і ўласцівасць, выражаныя другой часткай слова, пашыраюцца на ўсё, напрыклад: усепаглынальны, усёдаравальны, усёзнішчальны, усёахопны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
харч...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню: а) слову «харчовы» (у 3 знач.), напрыклад: харчбаза, харчпункт, харчатрад; б) словам «харч», «харчовы» (у 1, 2 знач.), напрыклад: харчкамбінат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
most1 [məʊst] pron. (найвыш. ст. ад many, much, a lot of) бо́льшая ча́стка, бо́льшасць;
for the most part у асно́ўным;
I spend most of the time at home. Я праводжу большасць часу дома;
Most of the building was damaged by the fire. Большая частка будынка была пашкоджана пажарам.
♦
at (the) most не больш чым;
There were 20 people there, at the most. Там было не больш за 20 чалавек.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Кучу́к 1 ’страўнік’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. куцюк (гл.).
◎ Кучу́к 2 ’качаня’ (Сцяшк.). Да качук (гл. качка).
◎ Кучу́к 3 ’сярэдняя частка невада’ (Тарн., Studia). Да *ку- цюк «*кут‑юк). Параўн. укр. кутець ’частка венцера, сеці’, рус. кутец ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ві́рнік ’ніжняя частка ганчарнага круга’ (Жд., 1). Польск. wirniak ’верхняя частка ганчарнага круга’. Утворана ад прыметніка вірны (гл.) і суф. ‑ік.
Вірнік ’нячысцік у вірыстай вадзе’ (Нік., Оч.) паходзіць ад вір 1 (гл.) і суф. Nomina agentis ‑нік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ По́бачні ’бакавая частка воза’ (раг., Сл. ПЗБ). Гл. папярэдняе слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прага́рына ’выгарэлая частка якой-небудзь паверхні’ (ТСБМ). Да гарэць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раздзе́л ’частка ў кнізе’ (Гарэц.). Ад раз- і дзяліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)