прыста́ўка, ‑і, ДМ ‑стаўцы; Р мн. ‑ставак; ж.

1. У граматыцы — частка слова, якая стаіць перад коранем; прэфікс.

2. Тое, што прыстаўляецца, прырабляецца дадаткова да чаго‑н. Магнітафонная прыстаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́за, ‑ы, ж.

Спец. Тое, што і тэзіс (у 1 знач.). У беларускім тэксце «Санета» цалкам выпалі першая частка верша, .. тэза, у якой сцвярджаецца свядомы пачатак у творчасці. М. Стральцоў.

[Фр. thése.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усё...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню займенніку «усё» і паказвае, што дзеянне і ўласцівасць, выражаныя другой часткай слова, пашыраюцца на ўсё, напрыклад: усепаглынальны, усёдаравальны, усёзнішчальны, усёахопны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харч...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню: а) слову «харчовы» (у 3 знач.), напрыклад: харчбаза, харчпункт, харчатрад; б) словам «харч», «харчовы» (у 1, 2 знач.), напрыклад: харчкамбінат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

most1 [məʊst] pron. (найвыш. ст. ад many, much, a lot of) бо́льшая ча́стка, бо́льшасць;

for the most part у асно́ўным;

I spend most of the time at home. Я праводжу большасць часу дома;

Most of the building was damaged by the fire. Большая частка будынка была пашкоджана пажарам.

at (the) most не больш чым;

There were 20 people there, at the most. Там было не больш за 20 чалавек.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Кучу́к1 ’страўнік’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. куцюк (гл.).

Кучу́к2 ’качаня’ (Сцяшк.). Да качук (гл. качка).

Кучу́к3 ’сярэдняя частка невада’ (Тарн., Studia). Да *ку- цюк «*кут‑юк). Параўн. укр. кутецьчастка венцера, сеці’, рус. кутец ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ві́рнік ’ніжняя частка ганчарнага круга’ (Жд., 1). Польск. wirniak ’верхняя частка ганчарнага круга’. Утворана ад прыметніка вірны (гл.) і суф. ‑ік.

Вірнік ’нячысцік у вірыстай вадзе’ (Нік., Оч.) паходзіць ад вір1 (гл.) і суф. Nomina agentis ‑нік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́бачні ’бакавая частка воза’ (раг., Сл. ПЗБ). Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прага́рына ’выгарэлая частка якой-небудзь паверхні’ (ТСБМ). Да гарэць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раздзе́лчастка ў кнізе’ (Гарэц.). Ад раз- і дзяліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)