Verbum

усёзна́йства, ‑а, н.

Разм. іран. Уласцівасць, манера паводзін чалавека, упэўненага ў тым. што ён усё ведае.

усёмагу́тнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць усёмагутнага. Усёмагутнасць розуму. Усёмагутнасць часу.

2. Бязмежнай улада, сіла. Усёмагутнасць чалавека.

услу́жлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць услужлівага. Міхалка здзівіўся такой небывалай гаспадарскай услужлівасці, нават тону яго голасу. Чорны.

фрагмента́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць фрагментарнага. У самой знешняй фрагментарнасці паэмы [«Каліноўскі»] ёсць глыбокая прадуманасць і логіка. Бугаёў.

хлуслі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць хлуслівага. Кірылу заўсёды смяшыла наіўнасць, хлуслівасць і радасць рыбакоў і паляўнічых. Шамякін.

хуткаце́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць хуткацечнага. Хвілін не праклінаем хуткацечнасць, Не верым ні хаўрусам, ні хлусні. Камейша.

цяжкава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць цяжкаватага. У .. хадзе [Струшні] можна было прыкмеціць стомленасць і нейкую цяжкаватасць. М. Ткачоў.

шчыгу́льнасць, ‑і, ж.

Абл. Уласцівасць шчыгульнага (у 2 знач.). Нічога ў .. [Гордзіка] няма ад бацькоўскай шчыгульнасці. Ракітны.

шышкава́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць шышкаватага.

2. Спец. Наяўнасць патаўшчэнняў па паверхні пражы, тканіны як дэфект.

я́дранасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць ядранага (у 2–6 знач.). Ядранасць пладоў. Ядранасць асенняй ночы.