transfuse

[trænsˈfju:z]

v.t.

1)

а) пераліва́ць

б) перадава́ць

2) Med. рабі́ць пераліва́ньне n. (крыві́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

perorate

[ˈperəreɪt]

v.

1) рабі́ць фарма́льнае заканчэ́ньне (у прамо́ве), рэзюмава́ць

2) до́ўга прамаўля́ць, мнагасло́віць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vitalize

[ˈvaɪtəlaɪz]

v.t.

1) ажыўля́ць, вярта́ць да жыцьця́

2) рабіць ажы́ўленым, вясёлым, бадзёрым, ажыўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

weaken

[ˈwi:kən]

1.

v.t.

1) аслабля́ць

2) рабі́ць слабе́йшым (напо́й)

2.

v.i.

слабе́ць; сла́бнуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ашмурэ́ць ’ачумець, здурнець; рабіць недазволенае, дазваляць сабе ўчынкі дурнога’ (Гарэц., Бяльк., Юрч.). Да ачмурэць (гл.), фанетыка адлюстроўвае спарадычны пераход чм у шм, параўн. чмель//шмель, ці ўплыў аргат. шмурак ’дурак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́рабіць (БРС, Нас., Шпіл., Касп., Шат.), вы́робыты (поле) ’апрацаваць’ (палес., Выг. дыс.), вы́рабіцца ’выбрацца, вызваліцца’ (Янк. Мат., Шн., 2, Шат.), вырабля́ць ’дурэць, жартаваць’ (Шат.), вырабля́цца ’дурэць, сваволіць’ (Гарэц.). Гл. рабіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Масты́ріць ’мастачыць, нешта рабіць арыгінальнае’ (мсцісл., З нар. сл.). Рус. кастр., курган. мастырить ’майстраваць што-небудзь’. Бел.-рус. ізалекса. Утворана ад пск., цвяр. масте́рить пры ад’ідэацыі насты́рны. Да ма́йстар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скаро́жыць ‘сагнуць, зламаць’ (Касп.), ‘знявечыць’ (Сцяшк. Сл.), ‘скрывіць’ (дзярж., Гіл.), ‘паралізаваць’ (шчуч., ваўк., Сл. ПЗБ). Да каро́жыцца ‘рабіць сутаргавыя рухі’ (гл.), карэ́жыць ‘гнуць, ламаць, выварочваць з коранем’ (Стан.), карэжыцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аналіты́чны

(гр. analytikos)

1) заснаваны на прымяненні аналізу (напр. а. метад даследавання);

2) здольны рабіць аналіз (напр. а. розум);

3) які служыць для аналізу (напр. а-ыя вагі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апрабава́ць

(лац. approbare)

1) афіцыйна адобрываць, зацвярджаць што-н., напр. праект, заданне;

2) рабіць праверку, аналіз чаго-н. перш чым пачаць карыстацца (напр. а. машыну, а. новы прэпарат).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)