абразі́вы, ‑аў (адз. абразіў, ‑ва), мн.

Дробназярністыя ці парашкападобныя рэчывы вялікай цвёрдасці, якія выкарыстоўваюцца пры механічнай апрацоўцы металаў, шкла і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзы́ндра, ‑ы, ж.

Абл. Шлак. Канец вуліцы пры чыгунцы высыпаны чорна-блішчастаю дзындраю, і заўсёды пахне тут ву вольным, дымам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круцігало́ўка, ‑і, ДМ ‑лоўцы; Р мн. ‑ловак; ж.

Птушка сямейства дзятлаў, якая пры спуджванні ўтварае арыгінальныя рухі шыяй і шыпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́льба, ‑ы, ж.

Разм. Палка з загнутым верхнім канцом для апоры пры хадзьбе. Абапёршыся на кульбу, дзед уважліва разглядаў дзяцей. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́сель, ‑я, м.

У марской справе — парус, які паднімаецца пры слабым ветры ў дапамогу асноўным прамым парусам для павелічэння іх плошчы.

[Гал. lijzeil.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лунаці́зм, ‑у, м.

Хваравіта-нервовы стан, пры якім чалавек у глыбокім сне можа хадзіць, лазіць і падсвядома выконваць іншыя дзеянні; самнамбулізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маразабо́іна, ‑ы, ж.

Знешняя падоўжная трэшчына ствала, якая ўтвараецца пры моцных маразах у выніку нераўнамернага ахаладжэння вонкавых і ўнутраных слаёў драўніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нала́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Разм. Тое, што і наладка. Трэснулі рысоры, і машыне патрэбна грунтоўная налада пры кузні. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нераўнаме́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нераўнамернага. Нераўнамернасць і скачкападобнасць у развіцці асобных прадпрыемстваў, асобных галін прамысловасці, асобных краін непазбежны пры капіталізме. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нескарыста́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не быў выкарыстаны, ужыты для чаго‑н. [Камяні] прызначаліся для падмуроўкі і засталіся нескарыстанымі пры збудаванні дома. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)