ён займ м адз er (G séiner, D ihm, A ihn);

яго́ не было́ до́ма er war nicht zu Háuse;

я яму́ праба́чыў ich hábe ihm verzíehen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скасі́ць​I

1. ábmähen vt;

скасі́ць траву́ Gras ábmähen;

2. перан (загубіць, падарваць сілы) töten vt, zu Grúnde [zugrúnde] ríchten;

яго́ скасі́ла вайна́ der Krieg hat ihn getötet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спасці́гнуць разм

1. (зразумець) begréifen* vt, fássen vt;

2. (пра бяду і г. д) (be)tréffen* vt, héimsuchen аддз vt;

яго́ спасці́гла расчарава́нне er erlébte [erfúhr] éine Enttäuschung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pięta

pięt|a

ж. пята;

aż mu w ~y poszło — яго закранула за жывое;

~a Achillesowa — ахілесава пята

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зварухну́цца сов.

1. шевельну́ться; (о траве, листве и т.п.) шелохну́ться;

2. (сделать быстрое движение) дро́гнуть; колебну́ться;

у яго́ ~ну́ліся бро́вы — у него́ дро́гнули бро́ви;

фіра́нка ~ну́лася — занаве́ска колебну́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стра́шны в разн. знач. стра́шный;

с. звер — стра́шный зверь;

с. хо́лад — стра́шный хо́лод;

◊ не такі́ с. чорт, як яго́ малю́юць — посл. не так стра́шен чёрт, как его́ малю́ют

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упільнава́ць (каго, што) сов. укарау́лить, устере́чь; убере́чь; уследи́ть (за кем, чем);

не ўпільнава́ў рэ́чаў — не укарау́лил (не устерёг, не уберёг) веще́й;

яго́ не ўпільну́еш — за ним не уследи́шь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апаяса́ць, апаяшу, апаяшаш, апаяша; зак., каго-што.

1. Надзець на каго‑н. пояс, падперазаць каго‑, што‑н.

2. перан. Працягнуцца вакол чаго‑н., абкружыць, ахапіць сабой што‑н. Праз агнявую заслону, што апаясала аэрадром, здавалася, нельга было прабіцца ні жалезу, ні сталі. Шахавец. Праходзячы ў той дом [маўзалей] бясконцаю чаргою, яго [Ільіча] не стужкай мы жалобнай абвілі, Апаясалі мы яго жывой ракою, Жывы людскі вянок навек яму сплялі. Куляшоў. Сто вежаў Прагі залатой, Каменных дзіў яго [Яна Жыжкі] радзімы, Апаясаў фабрычны строй З узвіхранай чупрынай дыму. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пукліцца, ‑ліцца; зак.

Разм.

1. Выдацца наперад; выпучыцца; набыць сферычную форму з вонкавага боку. Выпукліліся рэбры. Выпукліліся сіняватыя жылы на скронях. □ Вялікі рыначны пляц выпукліўся .. пакатым узгоркам сярод нізкіх драўляных хат ускраіны. Галавач.

2. перан. Вылучыцца, стаць выразным. Яўсеенка схаваўся ў людзях. Калі змоўк яго голас, — выпуклілася шчырасць яго гаворкі. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аберага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Засцерагаць, ахоўваць ад чаго‑н. шкоднага, небяспечнага. Янукевіч не памыкаўся уводзіць сына ў курс сваіх спраў, аберагаў яго ад трывог і сумненняў — хай хлопец вучыцца. Хадкевіч. // Вартаваць, пільнаваць. І сапраўды, што можа быць высакародней, як аберагаць спакой такіх бязвінных душ, як яго [Грыневіча] Алёшка. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)