Ве́тры і вятры́ ’нячысцікі’; ’віхры’, рус. маск. ве́тер ’нячыстая сіла’, польск. wiatr, wiater ’персаніфікацыя ветру ў народных паданнях’. Мн. л. да вецер (гл.) з захаваннем старажытнай семантыкі — абагульненая назва нячысцікаў, матываваная разбуральнай сілай ветру, а таксама яго здольнасцю «прыносіць» розныя хваробы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пі́кша ’лясны клоп расліннаедны’ (рэч., ЛА, 1). Магчыма, балтызм, утвораны ад літ. прыметніка pìktas ’злы, злосны’ і суф. ‑ša(s). З-за яго смярдзючага паху называецца яшчэ смярдзю́ха, біздзюха́, воню́ха, бзьдзю́ля, а таксама бікзды́кша — кантамінаванае ўтварэнне з асновы бзд‑ і пікша.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

attraction

[əˈtrækʃən]

n.

1) прыця́гваньне, прыцягне́ньне n.

2) ця́га, пана́днасьць, прыва́бнасьць f.

Wealth had no attraction for him — Бага́цьце ня ме́ла нія́кай прыва́бнасьці для яго́

3) эфэ́ктны ну́мар прагра́мы; атракцыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

несапра́ўдны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае законнай сілы. Шлюб з псіхічна хворым прызнаецца ў адпаведнасці з законам несапраўдным. «Маладосць».

2. Падроблены; штучны. Несапраўдны брыльянт. □ Увесь цяперашні спрыт гэтага чалавека, яго рухавасць, яго жвавая гутарка, калючы агонь яго слоў, — усё гэта здавалася на[й]граным, несапраўдным. Лынькоў.

3. Ужываецца як састаўная частка назваў раслін, жывёл і пад. Несапраўдны скарпіён.

4. Які толькі вонкава падобны да чаго‑н. сапраўднага. Здавалася, .. што і бомбы рвуцца несапраўдныя, і кулямёты лапочуць толькі для таго, каб нарабіць траскатні і нажахаць нас. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страда́ть несов.

1. (от чего и без доп.) паку́таваць; (мучиться) му́чыцца;

страда́ть от бо́ли паку́таваць ад бо́лю;

он о́чень страда́л ён ве́льмі паку́таваў (му́чыўся);

страда́ть душо́ю паку́таваць (му́чыцца) душо́ю;

2. (за кого, за что) цярпе́ць (непрые́мнасці), паку́таваць; (переживать) перажыва́ць;

страда́ть за пра́вду цярпе́ць (непрые́мнасці) за пра́ўду;

страда́ть за больно́го дру́га паку́таваць (перажыва́ць) за хво́рага ся́бра;

3. (терпеть ущерб) не́сці стра́ты, цярпе́ць (стра́ты, уро́н, непрые́мнасці);

страда́ть от тесноты́ цярпе́ць (непрые́мнасці) ад цеснаты́;

4. (быть плохим) быць дрэ́нным; мець зага́ны (у чым), быць у заняпа́дзе; кульга́ць; (быть недостаточным) нехапа́ць (каму, чаго), бракава́ць (каму, чаго);

у него́ страда́ет па́мять у яго́ дрэ́нная па́мяць;

у него́ страда́ет орфогра́фия у яго́ дрэ́нная арфагра́фія, у яго́ зага́ны (ён ма́е зага́ны) у арфагра́фіі, у яго́ кульга́е арфагра́фія;

страда́ть ра́зными недоста́тками мець ро́зныя недахо́пы;

5. (болеть) хварэ́ць (на што, чым);

страда́ть головны́ми бо́лями у яго́ ча́ста балі́ць галава́;

6. (тосковать, томиться по ком-, чём-л.) сумава́ць (па кім, па чым, аб кім, аб чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вако́л

1. нареч. вокру́г, круго́м;

в. гарэ́лі агні́ — вокру́г (круго́м) горе́ли костры́;

2. предлог с род. вокру́г; о́коло;

в. яго́ сабра́лася шмат людзе́й — вокру́г (о́коло) него́ собрало́сь мно́го люде́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заба́ва ж. заба́ва, развлече́ние ср., поте́ха;

гэ́та была́ вясёлая з. — э́то бы́ло весёлое развлече́ние (была́ весёлая заба́ва);

кні́га для яго́ была́ то́лькі ~вай — кни́га для него́ была́ то́лько заба́вой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахісну́цца сов.

1. покачну́ться, пошатну́ться;

2. (начать отступать) дро́гнуть;

во́раг ~ну́ўся — враг дро́гнул;

3. перен. поколеба́ться, пошатну́ться, покачну́ться;

яго́ аўтарытэ́т ~ну́ўся — его́ авторите́т поколеба́лся (пошатну́лся);

спра́вы ~ну́ліся — дела́ пошатну́лись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язычо́к, -чка́ м.

1. в разн. знач. язычо́к;

ну і я. у яго́! — ну и язычо́к у него́!;

я. звано́чка — язычо́к колоко́льчика;

я. замка́ — язычо́к замка́;

2. анат. язычо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

słuszność

ж. слушнасць;

on ma słuszność — ён мае рацыю; яго праўда;

przyznać komu słuszność — прызнаць, што хто меў рацыю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)