zaopiekować się

зак. kim/czym паклапаціцца пра каго/што; узяць на сябе клопат пра каго/што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zapisać się

зак.

1. запісацца;

zapisać się do biblioteki — запісацца ў бібліятэку;

2. праявіць, паказаць сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

podpadać

незак. падпадаць; падыходзіць;

podpadać komu разм. наклікаць на сябе чый гнеў; трапляць пад гарачую руку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pokazać się

pokaza|ć się

зак. паказацца; паказаць сябе; з’явіцца;

nie ~ł się — ён не з’явіўся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

potwornie

пачварна; страшэнна; жахліва;

wyglądać (czuć się) potwornie — жахліва выглядаць (адчуваць сябе);

potwornie głodny — страшэнна галодны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

biżuteria

biżuteri|a

ж. зборн. ювелірныя вырабы; біжутэрыя;

założyć na siebie ~ę — надзець на сябе біжутэрыю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нявы́гадны

1. (стратны) únvorteilhaft, náchteilig;

2. (нязручны) únvorteilhaft, únbequem; úngünstig;

ста́віць у нявы́гаднае стано́вішча in éine schlímme Láge versétzen;

паказа́ць сябе́ з нявы́гаднага бо́ку sich in éinem úngünstigen Licht [sich von éiner úngünstigen Séite] zéigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зжыва́ць, зжыць

1. (загубіць) j-n únter die Érde bríngen*; j-n ins Jénseits befördern;

◊ зжыва́ць сябе́ sich überlében, verálten vi;

2. (пазбавіцца ад чаго-н) beséitigen vt, überwínden* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скарача́цца

1. (пакарацца) sich verkürzen;

2. (паменшаць) sich verríngern, sich vermíndern;

скарача́цца ў тры разы́ sich auf das Dréifache zurückgehen*;

3. матэм sich kürzen;

4. разм (абмежаваць сябе) sich éinschränken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

датрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Пратрымаць да якога‑н. часу. Датрымаць у сябе бібліятэчную кнігу да канца года.

2. Разм. Стрымаць (абяцанне, слова і пад.). — Урэшце, усё-такі твая праўда: ты не датрымаў свайго правіла, зачапіў Ганну Карлаўну. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)