фуксі́н

(ад фуксія)

ярка-чырвоная анілінавая фарба, якая выкарыстоўваецца для фарбавання паперы, скуры і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кара́лавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да карала (у 1 знач.); утвораны з каралаў. Каралавыя паліпы. Каралавы рыф. // Зроблены з каралаў (у 2 знач.). Каралавы бранзалет.

2. Ярка-чырвоны, колеру карала. Каралавыя губы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Разм.

1. Неадабр. Нафарбаваць сабе твар ярка і груба; нагрыміравацца. [Матруна:] — Калі так, дык чаго ж тады размалявалася? Хочаш яшчэ каму-небудзь спадабацца? Зуб.

2. Пачаць многа маляваць; захапіцца маляваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brassy [ˈbrɑ:si] adj.

1. гу́чны і рэ́зкі (пра музыку і голас)

2. я́рка-ме́днага ко́леру

3. бессаро́мны, наха́бны

4. апра́нутая безгусто́ўна, але́ з мэ́тай быць сексуа́льна прыва́бнай (пра жанчын)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пакапа́цца, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца; зак.

Капацца некаторы час. Пакапацца ў пяску. Пакапацца на агародзе. □ Эма пакапалася ў шуфлядах, дастала старыя некалі ярка-чырвонага колеру туфлі. Ракітны. Лабановіч пакапаўся ў сваіх кнігах і адабраў дзве. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малахі́т

(гр. malachites, ад malache = мальва)

мінерал ярка-зялёнага колеру, які выкарыстоўваецца для дэкаратыўна-мастацкіх вырабаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пірасо́мы

(ад піра- + сома)

падклас марскіх хордавых жывёл падтыпу тунікатаў, здольныя ярка свяціцца дзякуючы сімбіятычным бактэрыям.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Пла́ме ’полымя, агонь’ (Нас.), плетё ’тс’ (карэліц., Шатал.), пламя ’тс’ (ЛА, 4); рус. дыял. плете ’тс’. З ц.-слав. пламя ’тс’, бел. народная форма — полымя (гл.). Аб мене ’а > ’е гл. Карскі, 1, 104– 111. Сюды ж плеш ем ’агнём’, ’ярка’, ’гнеўна, люта, раз’юшанай (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vivid

[ˈvɪvɪd]

adj.

1) я́ркі

a vivid yellow — я́рка-жо́ўты

2) по́ўны жыцьця́, жва́вы, жывы́, во́бразны

a vivid description — во́бразнае апіса́ньне

a vivid imagination — жыво́е ўяўле́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ізумру́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ізумруду. Ізумрудныя капальні. Ізумрудны бляск. // Зроблены з ізумруду; з ізумрудам (ізумрудамі). Ізумрудны пярсцёнак.

2. Колеру ізумруду, ярка-зялёны. Нясмела паблісквае ізумруднае лісце, сарамліва хаваючы бледную чырвань брусніц. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)