сардэ́чны

1. Herz-; фарм hérzwirksam;

сардэ́чная хваро́ба Hérzkrankheit f -, -en;

сардэ́чная дзе́йнасць фізіял Hérztätigkeit f -;

2. (цёплы, шчыры) hérzlich, warm, wármherzig; ínnig;

сардэ́чны ся́бар Hérzensfreund m -(e)s, -e; Brúderherz n -ens, -en (ласк);

сардэ́чныя спра́вы Hérzensangelegenheiten pl, Líebessachen pl, Hérzenssachen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прые́мны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прыносіць задавальненне, радасць. Прыемная навіна. Прыемны ўспамін. Прыемны пах. □ У цёплыя дні Міколка лазіў з бацькам у рэчку і мацаў ракаў. Да чаго ж прыемны занятак. Лынькоў. Раптам пакой напаўняе ціхі-ціхі, але такі прыемны, кранаючы спеў калыханкі. Шамякін. Прыемная зморанасць разлівалася па жылах смачным дрымотным пітвом. Бядуля. / у знач. наз. прые́мнае, ‑ага, н. Чалавеку заўсёды хочацца думаць аб прыемным, хай нават прыемнага адна кропля. Каршукоў.

2. Які выклікае сімпатыю, прыхільнасць; прывабны. У .. [старшыні] прыемны адкрыты твар, шчыры пагляд, лагодны голас. Ваданосаў. Гэты круцель і камбінатар быў на першы погляд чалавек прыемны. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́длинный сапра́ўдны; (аутентичный) аўтэнты́чны; (оригинальный) арыгіна́льны; (истинный) праўдзі́вы; шчы́ры;

по́длинный текст аўтэнты́чны (арыгіна́льны) тэкст;

по́длинные докуме́нты арыгіна́льныя (сапра́ўдныя) дакуме́нты;

по́длинный исто́чник праўдзі́вая (сапра́ўдная) крыні́ца;

по́длинная по́дпись сапра́ўдны по́дпіс;

по́длинная пра́вда шчы́рая пра́ўда;

◊

с по́длинным ве́рно з арыгіна́лам зго́дна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

nadto

1. занадта, задужа;

nadto szczery — занадта шчыры (адкрыты);

2. апрача таго; звыш таго; у дадатак;

nadto muszę powiedzieć, że ... — у дадатак я мушу (павінен) сказаць, што...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Раўні́вы ’ахоплены зайздрасцю, недаверам, нявер’ем у каханні’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), сюды ж раўні́ць ’раўнаваць’: раўніў ка ўсім (Ян.); рэўні́вы ’тс’ (ТС), ст.-бел. ревн​ѕикъ ’раўнівы’ (XVI ст., Карскі 2-3, 36). Параўн. укр. ревни́вий, рус. ревни́вый ’хто сумняваецца ў адданасці, шчырасці пачуццяў’, польск. rzewniwy ’расчулены, усхваляваны’, чэш. řevnivý, серб.-харв. ревнив, ревњив (з рускай, Глухак, 526), балг. ревни́в, ст.-слав. рьвьнивъ, ревнивъ ’хто падазрае ў нявернасці’. Прасл. *rьvьnivъ(jь) утворанае ад *rьvьnъ ’старанны, імклівы’, параўн. серб.-харв. ре́ван ’сумны’, славен. réven ’бедны, жалюгодны’, польск. rzewny ’чулы, чуллівы; шчыры, адданы’, якое звязваюць з раўці (гл. раўсці), гл. Фасмер, 3, 455; БЕР, 6, 199. У народнай мове звязваецца з дзеясловам раўнава́ць ’прыраўноўваць, супастаўляць’, параўн. раўнаваць (ровнова́ць) ’зраўноўваць; параўноўваць; даваць правільны кірунак, прымяняць; не давяраць у каханні’ (Нас.); роўнова́ць ’пытаць (?)’: До крыніцы побежала / Гей ліце свое раўнавала (Доўн.-Зап., Пін.), што да роўны (гл.). Гл. таксама рэўнасць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

true​1 [tru:] adj.

1. пра́вільны, слу́шны, адпаве́дны

2. сапра́ўдны, праўдзі́вы;

true gold сапра́ўднае зо́лата

3. адда́ны, шчы́ры;

be true to one’s word/promise трыма́ць сло́ва/абяца́нне

4. дакла́дны, істо́тны

♦

come true здзяйсня́цца, спра́ўджвацца (пра мары);

true to form : True to form, he arrived late. Як заўжды, ён прыехаў са спазненнем;

true to life рэалісты́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прані́клівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які глыбока і правільна разгадвае, разумее што‑н.; здагадлівы, прадбачлівы. Потым заўсёды праніклівыя і здагадлівыя дзяўчаты нечакана абвясцілі, што Шапятовіч ажаніўся. Шамякін. Праніклівы Ёсіп прадчуваў нешта нядобрае ў адначаснай грубасці і гэтай іранічнай ласкавасці Аніса. Дуброўскі. // Назіральны, пільны, дапытлівы (пра вочы, погляд і пад.). Вочы праніклівыя. Здаецца, яны бачаць навылёт. Сабаленка. Цяжкім праніклівым позіркам Аляксей зірнуў на сержанта і чамусьці паверыў, што ён не падвядзе. Мележ.

2. Вельмі моцны, які быццам пранікае ўнутр. Пераскокваючы з каменя на камень, яшчэ журчалі гаманлівыя талыя раўчукі, сырая зямля абдавала праніклівай стынню. Ракітны.

3. Які змяшчае ў сабе глыбіню пачуццяў, праўдзівы, шчыры. Глыбокім веданнем сялянскага жыцця напоўнены праніклівыя радкі Каліноўскага аб рэкрутах. Лушчыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hearty

[ˈhɑ:rti]

adj.

1) сардэ́чны, цёплы й прыя́зны; ве́тлы, гасьці́нны

2) мо́цны, здаро́вы

3) го́ласны, шчы́ры (сьмех)

4) (пра е́жу) вялі́кі, бага́ты, сы́тны

to have a hearty meal — сы́тна пад’е́сьці

5) сы́тны, пажы́ўны (пра е́жу)

6) ураджа́йны (пра зямлю́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

чы́сты, -ая, -ае; чысце́йшы.

1. Незабруджаны, незапэцканы.

Чыстая бялізна.

Чыстая падлога.

2. Пра работу: які патрабуе кваліфікацыі, умення; звязаны з тым, што не вельмі пэцкае, брудзіць.

Ён прывык працаваць на чыстай рабоце.

3. Выкананы, зроблены акуратна, старанна, без хібаў.

Шкатулка чыстай работы.

4. Са свабоднай, адкрытай, нічым не занятай паверхняй.

Чыстае поле.

Ч. ліст паперы.

Чыстае неба.

5. Без пабочных дамешак або з нязначнымі дамешкамі.

Ч. спірт.

Чыстая шэрсць.

Чыстае паветра.

Чыстая вада.

6. Выразны ў гучанні, без пабочных шумаў, гукаў.

Даносіўся ч. гук званоў.

Ч. голас салаўя.

7. Які адпавядае пэўным нормам, правілам (пра мову, склад і пад.).

Гаварыў на чыстай беларускай мове.

8. перан. Маральна бездакорны, сумленны, шчыры; без карыслівых думак і дзеянняў.

Чалавек з чыстым сумленнем.

Чыстыя пачуцці.

9. Абсалютны, поўны (разм.).

Чыстая праўда.

Гэта чыстая выпадковасць.

10. Не звязаны з практычным прымяненнем; проціл. прыкладны́.

Чыстая тэорыя.

○

Чыстая вага — вага чаго-н. без посуду, без упакоўкі і пад.; нета.

|| наз. чыстата́, -ы́, ДМ -таце́, ж. (да 1, 3—5 і 8 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

frank

[fræŋk]

1.

adj.

1) шчы́ры, адкры́ты

2) я́ўны, адкры́ты

frank mutiny — адкры́ты бунт

2.

v.t.

1) звальня́ць ад пла́ты, пасыла́ць по́шту бяспла́тна

2) пераво́зіць або́ прапушча́ць бяспла́тна

3.

n.

1) пра́ва на бяспла́тную перасы́лку по́шты

2) по́шта, перасыла́ная бяспла́тна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)