эрцге́рцаг
(ням. Erzherzog)
тытул членаў былой аўстрыйскай імператарскай фаміліі да 1918 г.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
designation
[,dezɪgˈneɪʃən]
n.
1) прызначэ́ньне n. (на паса́ду, пост)
2) абазначэ́ньне n.
3) ты́тул -у m., імя́ n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
headline
[ˈhedlaɪn]
n.
1) ты́тул, загало́вак -ўку m. у газэ́це
2) pl. каро́ткі зьмест апо́шніх ве́стак (у ра́дыё)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Majesty
[ˈmædʒəsti]
n., pl. -ties
вялі́касьць (карале́ўскі ты́тул)
Your Majesty — Ва́ша вялі́касьць
His (Her) Majesty — Яго́ (Яе́) вялі́касьць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Mister
[ˈmɪstər]
n.
у скаро́чанай фо́рме Mr. ты́тул пе́рад про́зьвішчам
Mr. Brown — спада́р Браўн
Mr. President — спада́р прэзыдэ́нт
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
баро́н
(фр. baron, ад с.-лац. baro, -oms)
дваранскі тытул, ніжэйшы за графскі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
каталіко́с
(гр. katholikos = галоўны, усеагульны)
тытул патрыярхаў армяна-грыгарыянскай і грузінскай праваслаўных цэркваў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эмі́р
(ар. amir = уладар)
тытул правіцеля ў некаторых мусульманскіх краінах Усходу і Афрыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Патрыя́рх ’кіраўнік роду’, ’стары, паважаны чалавек у калектыве’, ’вышэйшы духоўны тытул праваслаўнага служыцеля’ (ТСБМ). Са ст.-рус. патрыархъ, патриꙗрхъ ’прабацька’, ’патрыярх, свяціцель’, якое са ст.-слав. патриар(ъ)хъ < ст.-грэч. πατριάρχης ’родапачынальнік, прабацька’ (Фасмер, 3, 217). Адпаведна ст.-бел. патриархия, патрыярхыя, патрыярхыя ’патрыярхія’ (1597 г.) праз ц.-слав. патриархиꙗ з с.-грэч. πατριαρχία ’патрыяршы сан’ або з πατριαρχεχῖον рэзідэнцыя патрыярха’ (там жа; Булыка, Лекс. запазыч., 183).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
entitle
[ɪnˈtaɪtəl]
v.t.
1) называ́ць, дава́ць назо́ў
2) дава́ць пра́ва на што, упаўнава́жваць
3) надава́ць ты́тул, тытулава́ць
•
- be entitled
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)