observance
[əbˈzɜ:rvəns]
n.
1) прытры́мваньне (зако́ну), адзначэ́ньне n. (сьвя́та)
2) рэлігі́йны цырыманія́л
3) пра́віла або́ звы́чай, яко́га трэ́ба трыма́цца
4) назіра́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
stronić
незак. od kogo/czego пазбягаць, унікаць каго/чаго; трымацца ўбаку ад каго/чаго;
stronić od ludzi — пазбягаць (унікаць) людзей
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
сторони́ться несов.
1. (отходить в сторону) саступа́ць у бок, адыхо́дзіцца (адыхо́дзіць) у бок, саступа́ць з даро́гі; адступа́цца (адступа́ць) у бок;
2. перен. (избегать) пазбяга́ць, уніка́ць; цура́цца, трыма́цца ўбаку́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
dystans, ~u
м. дыстанцыя, адлегласць;
trzymać kogo na dystans — трымаць каго на адлегласці (дыстанцыі);
zachowywać dystans — трымацца на адлегласці; захоўваць дыстанцыю
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
расстоя́ние ср. адле́гласць, -ці ж.;
на расстоя́нии пяти́ киломе́тров на адле́гласці пяці́ кіламе́траў;
◊
держа́ть на расстоя́нии (кого) трыма́ць на адле́гласці (каго);
держа́ться на почти́тельном расстоя́нии трыма́цца на зна́чнай адле́гласці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
éinhalten
*
1.
vt
1) прытры́млівацца, трыма́цца (тэрміну, умовы)
2) спыня́ць
2.
vi (mit D) перастава́ць, спыня́ць
mit dem Gelächter ~ — пераста́ць смяя́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ледзь, прысл. і злучн.
1. прысл. Чуць, злёгку, нямнога. Ледзь жывы. Ледзь прабіваецца святло. Ледзь чутна. □ Каміны ледзь выглядалі з віхрастай саломы на стрэхах. Чорны. З ледзь улоўным слыху шорахам падала з дрэў пажоўклае лісце. М. Ткачоў.
2. прысл. Разм. Насілу, з вялікімі цяжкасцямі; ледзьве. Праваднік прыкметна прыбавіў кроку, мы ледзь паспявалі за ім. Анісаў. Лодка ледзь прадзіралася цераз гушчэчу зеляніны. Лобан.
3. прысл. (у спалучэнні з адмоўем). Амаль, чуць не. Госці склалі свае рэчы на падлозе, заняўшы імі ледзь не палову пакоя. Корбан. Зблізу, ледзь не з-пад ног, раптам, як стрэл, вырваўся пагрозны свіст. Мележ.
4. злучн. часавы. Ужываецца ў складаназалежных сказах з даданымі часу пры імгненнай змене падзей. Ледзь бліснула такая думка, і .. [Лялькевіч] увесь скалануўся, пачырванеў. Шамякін. / У спалучэнні з масавым злучнікам «толькі». Ледзь толькі вадзіцель марудна .. выпаўз з люка, Нолышаў паставіў яго ў струнку, сказаў ад сэрца некалькі сярдзітых слоў. Мележ.
•••
Ледзь вынесці ногі гл. вынесці.
Ледзь дацягнуць ногі гл. дацягнуць.
Ледзь дыхаць гл. дыхаць.
Ледзь ногі носяць гл. нага.
Ледзь ногі цягаць (валачы, перастаўляць) гл. цягаць.
Ледзь трымацца на нагах гл. трымацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карані́цца, ‑ніцца; незак.
1. Пускаць карані, урастаць каранямі. Дрэва галініцца і караніцца.
2. Мець сваёй асновай, прычынай што‑н.; адбывацца, здарацца ад чаго‑н. Іменна такія бязвольныя чалавечкі, баязліўцы, абывацелі — тая пажыўная глеба, у якой караняцца воўчыя грыбы накшталт Дзерваеда. «ЛіМ». Ці гэта быў вынік звычайнага крызісу, нярэдка характэрнага маладосці пад час выбару шляху, ці прычыны караніліся ў нечым іншым, цяжка сказаць. Ліс.
3. Моцна трымацца, знаходзіцца ў кім‑, чым‑н. Моцна каранілася ў свядомасці людзей думка аб немагчымасці барацьбы з балотамі. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
misconduct
1. [,mɪsˈkɑ:ndʌkt]
n.
1) благо́е трыма́ньне, неадпаве́дныя паво́дзіны
2) дрэ́ннае, благо́е кіраўні́цтва
3) Law жані́мская здра́да
2. [,mɪskənˈdʌkt]
v.i.
дрэ́нна трыма́цца
3.
v.t.
дрэ́нна кірава́ць чым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wed
[wed]
1.
v.t.
1) жані́ць (дзецюка́); выдава́ць за́муж (дзяўчы́ну); дава́ць шлюб
2) Figur. спалуча́ць
2.
v.i.
1) бра́цца шлю́бам, жані́цца
2) Figur. заця́та трыма́цца (ду́мкі, по́глядаў)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)