інтуба́цыя

(ад ін- + лац. tuba = труба)

увядзенне ў гартань праз рот спецыяльнай трубкі пры разладзе дыхання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

месцазнахо́джанне, ‑я, н.

Месца, дзе хто‑, што‑н. знаходзіцца. Выконваючы аператыўнае заданне камандавання палка, Гравэ з групай таварышаў прабіраўся ў варожы стан, каб дазнацца пра месцазнаходжанне штаба белых. Барашка. Высокая бляшаная труба з дратамі-адводамі паказвае на месцазнаходжанне паравога млына. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trąbka

ж.

1. трубка;

2. скрутак, трубка;

trąbka Eustachego анат. еўстахіева труба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wydmuchowy

wydmuchow|y

тэх.

1. выдзіманы;

2. выхлапны;

rura ~a — выхлапная труба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гідраса́льпінкс

(ад гідра- + гр. salpinks = труба)

запаленчае захворванне матачнай трубы са збіраннем у яе прасвеце серознай вадкасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Áuspuff

m -(e)s, -püffe

1) тэх. вы́хлап, вы́дзьмух

2) тэх. выдзьмухо́вая труба́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тру́маль ‘бітон’, труме́льчык ‘невялікая каструлька з ручкай’ (Рэг. сл. Віц.), сюды ж тру́ман ‘паходны жалезны чайнік з вузкім горлам і шырокім дном’ (Касп.), параўн. рус. пск. тру́моль ‘чайнік’. Рэгіянальнае запазычанне з лат. trumulis ‘конусападобны бляшаны сасуд, банка, чайнік’, якое з н.-ням., усх.-фрыз. trummel ‘барабан або іншы шумны моцны інструмент’, ‘бляшаны посуд з накрыўкай’, параўн. таксама ням. Trommel ‘барабан, вал, цыліндр’, якія праз ст.-в.-ням. trumba ўзыходзяць да франц. trompe ‘медны рог, труба, горн’ < італ. tromba ‘труба’ (Каруліс, 2, 432; Васэрцыер, 237).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

duct

[dʌkt]

n.

1) труба́ f., про́вад -у m.

2) прато́ка f., кана́л -у m.

tear ducts — сьлёзныя прато́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

trąba

ж.

1. труба;

2. хобат;

3. вір; завіхрэнне;

trąba powietrzna — смерч, віхор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kanalizacyjny

kanalizacyjn|y

каналізацыйны;

rura ~a — каналізацыйная труба;

instalacja wodno-~a — сантэхнічнае абсталяванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)