Сцён ’шарош’ (ЛА, 2), сьцюон ’тонкі лёд’ (Бес.), стін ’тонкая ледзяная скарынка на вадзе’ (Сл. Брэс.; ЛА, 2). Дэвербатыў ад сцінаць, сцінацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́дар, ‑у, м.

Прыемны пах, духмянасць. А ў сне яна бачыла, што дым, з водарам сухога ядлоўцу, ахінуў-агарнуў яе з усіх бакоў. Дубоўка. Халаднаваты ветрык.. прыносіў з сабой.. тонкі водар даспяваючых у калгасным садзе антонавак. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піск, ‑у, м.

Тонкі, высокі гук. Не паспеў Васіль спыніць каня, як жанкі з піскам і смехам шуганулі на снег. Васілевіч. Крыкі гандляроў, смех гуляючых, .. рык гавяды, піск свіней — усё злівалася ў адну шумную басовую ноту. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

capillary

[ˈkæpəleri]

1.

adj.

1) як валасо́к, ве́льмі то́нкі

2) капіля́рны

2.

n.

капіля́р -а m., капіля́рная тру́бка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

discriminating

[dɪˈskrɪmɪneɪtɪŋ]

adj.

1) перабо́рлівы, крыты́чны ў вы́бары

2) які́ до́бра разьбіра́ецца

discriminating taste — то́нкі густ

3) дыфэрэнцыя́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

анго́б

(фр. engobe)

тонкі слой гліны, які наносіцца на паверхню керамічнага вырабу перад абпальваннем, каб згладзіць няроўнасці і надаць вырабу пэўны колер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Су́рамяць ’сырыца, сырамятная скура’ (Цых.), су́рам ’тс’ (З нар. сл.), суромец ’тонкі скураны раменьчык’ (Сержп.), су́рметка ’папруга, повад з сырамяці’ (Сл. ПЗБ). Гл. сырамяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

choice​2 [tʃɔɪs] adj.

1. адбо́рны, ле́пшы;

choice goods адбо́рныя тава́ры;

choice wines то́нкія ві́ны;

of the choicest quality найле́пшай/адмысло́вай я́касці

2. то́нкі, вы́танчаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pajęczy

pajęcz|y

1. павуковы; павукоў;

nić ~a — павуціна;

2. перан. ажурны; тонкі; празрысты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

slender

[ˈslendər]

adj.

1) высо́кі і шчу́плы (пра асо́бу); даўгі́ й то́нкі

a slender piece of wood — даўгі й то́нкі кава́лак дрэ́ва

2) невялі́кі, малы́; недастатко́вы

a slender meal — невялі́кі пасі́лак

a slender income — недастатко́вы прыбы́так

a slender hope — слаба́я надзе́я

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)