малале́так, ‑тка, м.

Дзіця. [Бародзічу] кажуць: не прызнаешся па шчырасці — засудзяць, не паглядзяць, што малалетак. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашчы́так, ‑тка, м.

Абл. Франтон. Свідзерскі па лесвіцы, прыстаўленай да зашчытка, палез на гарышча. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́нятак, ‑тка, м.

Выключэнне. За.. рэдкім выняткам.. гукапіснае майстэрства ў «Безназоўным» не паддаецца праверцы. Бярозкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адро́стак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Малады парастак, пучок расліны, які расце ад сцябла або кораня.

Абрэзаць адросткі.

Пасадзіць а.

2. Адгалінаванне якога-н. органа.

А. сляпой кішкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канча́так, ‑тка, м.

Зменная частка слова, якая паказвае на сінтаксічную сувязь яго з іншымі словамі; флексія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпяча́так, ‑тка, м.

Спец. След ад пальцаў, які астаўся на чым‑н. Адпячаткі пальцаў на кнізе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́паратак, ‑тка, м.

Неданошанае дзіцяня жывёлы, выпаратае з жывата мёртвай самкі. Авечы выпаратак. // Шкурка такога дзіцяняці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капы́т, -а́, М -пыце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Рагавое ўтварэнне на канцы ног у некаторых млекакормячых.

|| памянш. капыто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. капы́тны, -ая, -ае.

Атрад капытных (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скру́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Прадмет, скручаны трубкай або звіты кольцам.

С. палатна.

С. дроту.

2. Прадмет або некалькі прадметаў, загорнутых у пакунак.

На машыну грузілі скруткі дываноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

храсто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Гнуткая і шчыльная злучальная тканка арганізма пазваночных жывёл і чалавека, якая ўтварае некаторыя часткі шкілета і дыхальных шляхоў.

|| прым. храстко́вы, -ая, -ае.

Храстковыя рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)