Нязмо́га ’бяссілле’ (Гарэц., Касп., Бяльк.), незмага́ (незмога́, нізмыга́) ’тс’ (Нас., Грыг., Бяльк.). Ад змо́га (гл.), змага́ ’сіла, магчымасць’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́рнасць ’несвядомая, нячыстая сіла’ (слуц., Шн. 3) у выразе: марнасць яго ісці к той дзеўцы ця́гня. Да мара́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

horsepower [ˈhɔ:sˌpaʊə]n. phys. ко́нская сі́ла;

a car with a 170 horsepower engine машы́на з мато́рам у 170 ко́нскіх сіл

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэ́ман

(гр. daimon = бажаство, дух)

злы дух, нячыстая сіла, д’ябал у хрысціянскай міфалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

центробе́жный в разн. знач. цэнтрабе́жны;

центробе́жная си́ла цэнтрабе́жная сі́ла;

центробе́жный аппара́т цэнтрабе́жны апара́т;

центробе́жные не́рвы физиол. цэнтрабе́жныя не́рвы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Vis veritatis maxima est

Сіла праўды вельмі вялікая.

Сила правды очень велика.

Гл.: Emergit...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

вы́блытаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Разблытаўшы, выняць, вызваліць з путаў. Выблытаць птушку з сіла.

2. перан. Разм. Памагчы выйсці з цяжкага становішча. Выблытаць з небяспечнай справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мацата́ ’моц’, ’сіла ўздзеяння лекавай расліны’ (Сцяшк.; Яруш., шчуч., Сл. ПЗБ). Да моц (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 121.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перакры́ш ’хвароба — ламота ў касцях і асабліва ў крыжы’ (Нас.), параўн. перакрышы́ла ’зламала нябачная сіла’ (Нас.). Да пера- і крышы́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

militarny

militarn|y

ваенны;

potęga ~a — ваенная магутнасць (моц, сіла)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)