ubytek, ~ku

ubyt|ek

м.

1. змяншэнне;

~ek słuchu — пагаршэнне слыху;

2. страта, урон, шкода

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

забыццё н

1. (страта ўспамінаў) Vergssenheit f -; Bewsstlosigkeit f - (непрытомнасць);

2. (дрымота) Dämmerzustand m -(e)s, -stände, Hlbschlaf m -(e)s;

3. (задуменнасць) tefes Nchdenken, Nchdenklichkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

алексі́я

(н.-лац. alexia, ад гр. a = не + leksis = слова)

страта здольнасці чытаць з прычыны ачаговага пашкоджання галаўнога мозга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

асінергі́я

(ад а- + гр. synergia = узаемадзеянне)

страта здольнасці аб’ядноўваць асобныя рухі ў складаны рухальны акт (назіраецца пры захворванні мазжачка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэграда́цыя

(п.-лац. degradatio = знішчэнне)

паступовае пагаршэнне, страта ранейшых добрых якасцей, заняпад (напр. д-ыя глебы, д-ыя культуры).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ро́шына ’крошка’: да абеду нават рошыны ня было ў роця (навагр., Нар. словатв.). Утварэнне з суф. адзінкавасці ‑ін‑а ад крош‑к‑а як дзярніна ’кавалак дзёрну’, вераўчына ’кавалак вяроўкі’, дзе ў якасці ўтваральнага выступае рэчыўны назоўнік, які абазначае цэласную масу, што можа распадацца на асобныя кавалкі. Страта пачатковага к‑, магчыма, пад уплывам раса́, параўн. расінкі ў роце не было. Гл. крошка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

непрыто́мнасць, ‑і, ж.

1. Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем. У непрытомнасці.. [Антаніна Мікалаеўна] асунулася на зямлю. Шчарбатаў. Паддубны быў у непрытомнасці. М. Ткачоў.

2. Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой. Хацелася [Тані] крыкнуць: «Хопіць!» Ды побач маці і Хімка, захлёбваючыся да непрытомнасці, мармыталі свае малітвы. Гроднеў. Іліко і Вано стаялі ў кутку, напалоханыя да непрытомнасці. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утра́та, ‑ы, ДМ ‑раце, ж.

Разм. Тое, што і страта. Хто боль утраты зведаў, Той зразумеў да дна Праплаканыя вочы, Цану маршчын шматследных, Што прынясла вайна. Буйло. І з кожным пытаннем голас у Васіля змяняўся: то ў ім гучэў малады задор, то чуўся страх утраты любай дзяўчыны. Колас. Над свежаю ямаю — тры пахілыя ціхія бярозы, — схіліліся, нібы ад цяжару ўтраты. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акіне́зія

(гр. akinesia = нерухомасць)

мед. страта здольнасці да актыўных рухаў у выніку паралічу, болю, пры некаторых псіхічных захворваннях.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

disadvantage

[,dɪsədˈvæntɪdʒ]

n.

1) невыго́да f., невыго́днае стано́вішча

to be at a disadvantage — быць у неспрыя́льным стано́вішчы

2) стра́та, шко́да, некары́сьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)