бульката́ ць , ‑коча; незак.
1. Бурліць, бурна кіпець (пра вадкасць). Кіпіць, булькоча вада, старанна варочаючы скрылікі бульбы. Брыль . Стала ціха, ціха, і ў гэтую цішыню велічна, як з нябыту ў вечнасць, ліўся, шумеў, булькатаў горны паток. Быкаў .
2. безас. Ствараць глухія перарывістым гукі пры захворванні горла, грудзей. У горле чалавека нешта булькатала, і пры кожным выбуху ён капаў тварам зямлю. Навуменка .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
originate [əˈrɪdʒɪneɪt] v. fml
1. узніка́ ць, браць пача́ так, пахо́ дзіць;
How did the fire originate? Як узнік пажар?
2. дава́ ць пача́ так (чаму-н. ), параджа́ ць; ствара́ ць ;
She originated a new fashion. Яна ўвяла новую моду.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
фармірава́ ць
(ням. лац.
1) арганізоўваць, ствараць , састаўляць (напр. ф. дывізію, ф. урад, ф. таварны састаў);
2) выпрацоўваць у каго-н. адпаведныя рысы характару, светапогляд і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Пе́ сня (пе́ сьня , пі́ сьня ) ’невялікі паэтычны твор для спеваў’ (ТСБМ , Сл. ПЗБ , ТС , Бяльк. ). Укр. пі́ сня , рус. пе́ сня , ст.-рус. пѣснь , польск. pieśń , дыял. pieśma , н.-луж. pěsń , в.-луж. pěseń , палаб. pesȇn , чэш. píseň , славац. pieseň , славен. pẹ̑sem , pẹ̑sma , pẹ̑sniti ’ствараць песню’; серб.-харв. пе̏сма , pjȅsna ; макед. пе̏сна , дыял. песма ; балг. пе́ сен , дыял. пе́ сня , ст.-слав. пѣснь Прасл. *pěsnъ < *pě‑ti ’спяваць’, як *bа‑snь < і.-е. *ba(ja)‑ti ’распавядаць’ (Міклашыч , 245; Фасмер , 3, 249; Шустар-Шэўц , 1058; Бязлай , 3, 28).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
create
[kriˈeɪt]
v.t.
1) ствара́ ць , твары́ ць
2) рабі́ ць; выкліка́ ць, спрычыня́ ць
Do not create a disturbance — Не рабе́ це замяша́ ньня
3) надава́ ць зва́ ньне, ты́ тул
to create someone an earl — нада́ ць не́ каму ты́ тул гра́ фа
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
менталітэ́ т
(ад лац. mens, -ntis = розум, мысленне)
1) духоўная дзейнасць чалавека, яго здольнасць думаць, ствараць уласны погляд на аб’екты, уласцівасці і адносіны рэальнага свету;
2) склад розуму, характар пачуццяў і мыслення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ядна́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е; незак.
1. што . Злучаць, звязваць што-н. з чым-н. пэўным чынам.
Я. рэкі каналам.
2. каго-што . Злучаць, збліжаць каго-, што-н. з кім-, чым-н. , утвараючы адзінае цэлае; змяшчаць, аб’ядноўваць у сабе.
Дружная праца, узаемная павага і выручка ядналі сям’ю.
Творы пісьменніка яднаюць у сабе нацыянальныя і інтэрнацыянальныя матывы.
3. каго (што) . Аб’ядноўваць, згуртоўваць для дружных агульных дзеянняў.
Рабочы камітэт яднае людзей розных спецыяльнасцей.
4. каго (што) . Ствараць паміж кім-н. блізкія, сяброўскія адносіны, падтрымліваць цесную сувязь.
Нас яднаюць агульныя інтарэсы.
|| наз. ядна́ нне , -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
produce 2 [prəˈdju:s] v.
1. вырабля́ ць, выро́ шчваць;
Canada produces high-quality wheat. Канада вырошчвае высакаякасную пшаніцу.
2. прад’яўля́ ць, прадстаўля́ ць
3. выкліка́ ць, быць прычы́ най;
produce results дава́ ць вы́ нікі
4. ста́ віць, ствара́ ць (п’есу, фільм і да т.п. )
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гу́ чны , ‑ая, ‑ае.
1. Звонкі, выразны, далёка чутны. Гучным голасам прывітаў Шырокі маладых настаўнікаў. Колас . За дзвярамі пачуўся гучны тупат. Гартны .
2. Здольны ствараць чысты, звонкі гук. Гучная скрыпка. □ Дзесь збоку, яшчэ далей, Грае гучная труба. Колас .
3. перан. Які карыстаецца вялікай папулярнасцю; шырокавядомы. Гучная слава. □ Другі баран — ні «бэ», ні «мя», А любіць гучнае імя. Крапіва .
4. перан. Напышлівы, многаабяцаючы. Гучныя фразы. Гучная рэклама.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сімулява́ ць , ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак. , што і без дап.
1. Прытварыцца (прытварацца) хворым. Расказаў сам Сербаноўскі: — Вам, гэта павінна быць цікава, Кірыла Васільевіч. Знішчыўшы дакументы на Дымара, .. [здраднік] сімуляваў прыступ эпілепсіі. Упаў на вуліцы ўвечары. Шамякін .
2. Стварыць (ствараць ) ілжывае ўяўленне аб чым‑н. Андрэй пайшоў з райкома з нейкім цяжкім асадкам у душы: .. падтрымаў сімулянта, чалавека, які хаваў хлеб ад дзяржавы і сімуляваў голад. Лобан .
[Ад лац. simulare.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)