Verbum

аўтаге́н, ‑у, м.

Спосаб рэзання і зваркі металаў; тое, што і аўтагенная зварка (гл. зварка), аўтагеннае рэзанне (гл. рэзанне).

[Ад грэч. autogenēs — самародны.]

алеагра́фія, ‑і, ж.

1. Устарэлы спосаб узнаўлення карцін, якія намаляваны алейнымі фарбамі.

2. Копія карціны, малюнка, атрыманая такім спосабам.

[Ад лац. oleum — алей і грэч. prapho — пішу.]

адзі́на ​¹,

Прысл. да адзіны (у значэнні ўзмацняльна-абмежавальнага слова: «толькі», «адно», «выключна»). Адзіна магчымы спосаб. Адзіна правільны шлях.

нава́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да навалкі, навальвання. Навалачны спосаб пагрузкі. // Які служыць для навалкі, навальвання. Навалачныя механізмы.

нава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да навалу, навалкі. Навальны спосаб пагрузкі. // Які прызначаны, служыць для кавалкі. Навальны механізм.

падстано́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. падставіць (у 3 знач.); замена аднаго другім. Матэматычны спосаб падстаноўкі.

размо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размолваць — размалоць.

2. з азначэннем. Спосаб, якасць мліва. Мука простага размолу.

тэрмагра́фія, ‑і, ж.

1. Розныя спосабы рэгістрацыі цеплавога поля (інфрачырвонага выпрамянення) аб’ектаў.

2. Спосаб размнажэння рукапісных і друкаваных матэрыялаў.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і graphō — пішу.]

фотаты́пія, ‑і, ж.

1. У паліграфіі — спосаб плоскага друку са шкляной або металічнай пласціны.

2. Адбітак, атрыманы такім спосабам.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і týpos — адбітак.]