спла́віцца, ‑віцца; зак.
1. Злучыцца шляхам плаўлення.
2. Аб’яднацца ў непадзельнае цэлае; злучыцца. Сціснутая страшэнным цяжарам зямных пластоў, соль — і калійная, і спажыўная — спрасавалася, сплавілася ў суцэльны, без адзінай трэшчынкі, важкі і цвёрды камень. Чаркасаў. / у перан. ужыв. Рэальнасць і ўспаміны сплавіліся ў адно. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
carbonate
[ˈkɑ:rbəneɪt]
1.
n.
карбана́т -у m., вуглякі́слая соль
2.
v.t.
а) ператвара́ць у карбана́т
б) карбанізава́ць
в) насыча́ць вуглякі́слымі га́замі (напі́так)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
асе́сці сов.
1. в разн. знач. осе́сть;
падму́рак асе́ў — фунда́мент осе́л;
соль асе́ла на дно — соль осе́ла на дно;
пыл асе́ў — пыль осе́ла;
вандро́ўнікі асе́лі ў далі́нах рэк — коче́вники осе́ли в доли́нах рек;
2. перен. (стать тише) прити́хнуть;
спача́тку казыры́ўся, а по́тым асе́ў — снача́ла хорохо́рился, а пото́м прити́х
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Salz
n -es, -e
1) соль
~ in die Súppe tun* — пасалі́ць суп
2) соль, дасці́пны вы́раз
◊ éine Réde óhne ~ und Schmalz — шэ́рая [ну́дная] прамо́ва
bei j-m (noch) éinen Schínken im ~ (líegen) háben — разм. мець свой раху́нак з кім-н.
das ist für ihn ~ auf die Wúnde — гэ́та яму́ як соль на ра́ну [як хрэн у во́чы]
er liegt tüchtig im ~ — разм. ён тра́піў у бяду́ [у нялёгкае стано́вішча]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
салёнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць салёнага (у 1, 2 знач.); насычанасць соллю. Чарнаморская вада мае ўдвая меншую салёнасць у параўнанні з міжземнаморскай. «Маладосць». // перан. Пра маральную якасць людзей. [Рэдактар:] — Як далёка, кажу вам, стаіце вы ад жыцця! І калі вы, соль зямлі, страцілі салёнасць, то што сказаць аб гэтых малых? Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каме́нны
1. Stein-, stéinern;
каме́нны ву́галь Stéinkohle f -;
каме́нная соль Stéinsalz n -es;
каме́нны век археал Stéinzeit f -
2. перан:
каме́нны твар erstárrtes [lébloses] Gesícht;
каме́ннае сэ́рца hártes Herz, Herz aus Stein
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
галу́ргія
(ад гр. hals = соль + ergon = работа)
галіна хімічнай тэхналогіі, якая распрацоўвае спосабы атрымання солей з прыродных ці штучна прыгатаваных водных раствораў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эўрыгалі́нны
(ад эўры- + гр. hals = соль);
э-ыя арганізмы — марскія арганізмы, якія могуць жыць ва ўмовах значных ваганняў салёнасці вады (параўн. стэнагалінны).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
сы́паць несов., прям., перен. сы́пать;
с. жы́та ў мяшо́к — сы́пать рожь в мешо́к;
снег сы́пле — снег сы́плет;
ён шпа́рка сы́паў сло́вамі — он бы́стро сы́пал слова́ми;
сып скарэ́й дадо́му! — разг., фам. сыпь скоре́й (поскоре́е) домо́й!;
◊ с. бі́сер пе́рад сві́ннямі — мета́ть би́сер пе́ред сви́ньями;
с. соль на ра́ны — сы́пать соль на ра́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
аблупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-што.
1. Зняць верхні слой; ачысціць ад кары, шкарлупін, скуры і пад. Аблупіць кару на дрэве. □ Аня аблупіла яйка, памакнула ў соль і падала Сашы. Шамякін.
2. перан. Абрабаваць, абабраць; узяць занадта дорага.
•••
Аблупіць як ліпку — тое, што і абадраць як ліпку (гл. абадраць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)