дэрмато́з, ‑у, м.

Агульны тэрмін для абазначэння хвароб скуры і яе прыдаткаў (валасоў, ногцяў).

[Ад грэч. derma, dermatos — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паласа́цік, ‑а, м.

Род буйных кітоў з падоўжнымі складкамі на скуры горла і жывата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабо́йнік, ‑а, м.

Ручны інструмент для прабівання дзірак у метале, камені, скуры і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіко́з, ‑у, м.

Хранічнае запаленне скуры ў мужчын пераважна ў вобласці барады і вусоў.

[Грэч. sykosis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрыгу́чы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: стрыгучы лішай — інфекцыйная грыбковая хвароба скуры чалавека і жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыяно́з, ‑у, м.

Сіняватая афарбоўка скуры пры некаторых хваробах, звязаных з расстройствам кровазвароту; сінюшнасць.

[Ад грэч. kyanos — цёмна-сіні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

xerosis

[zɪˈroʊsɪs]

n.

ксэро́з -у m. (ненарма́льная су́хасьць ску́ры, вачэ́й)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

podrażnienie

н. раздражненне;

podrażnienie skóry — раздражненне скуры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

garbunek, ~ku

garbun|ek

м. выраб скуры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скорьё ср., собир. ску́ры, род. скур мн.; (о шкурах) шку́ры, род. шкур мн., шкур’ё, -р’я́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)