зама́зка ж.

1. (рэч) Kitt m -(e)s, -e;

2. (дзеянне) Verkítten n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

здараве́нны разм.

1. (пра чалавека) báumstark, kérngesund;

2. (пра рэч) gewáltig, mächtig, ríesengroß, Ríesen-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дро́бязь, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. зб. Прадметы малой велічыні; дробны тавар.

Прадавалася розная д.: іголкі, ніткі, напарсткі, аплікі.

2. зб. Жывыя істоты дробнага памеру.

Добрая рыба не бралася, клявала адна д.

3. зб. Дробныя грошы, манеты.

У кішэні пазвоньвала д.

4. Што-н., не маючае істотнага значэння, малаважная рэч.

Гэта дробязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -ме́нены; зак., каго-што.

1. Аддаць адно што-н. і атрымаць замест яго другое такой жа ці інш. вартасці.

А. кніжку ў бібліятэцы.

2. Памылкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй.

У гардэробе абмянялі паліто.

|| незак. абме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абме́н, -у, м.

|| прым. абме́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Kuriósum

n -s, -sa

1) заба́ўны вы́падак

2) рэ́дкая рэч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hóhlkörper

m -s, - по́лая, пуста́я (у сярэ́дзіне) рэч; по́лае це́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэлі́кт

(лац. relictum = астатак)

арганізм, рэч або з’ява, якія засталіся як перажыткі ад мінулых эпох.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

присво́енный

1. прысво́ены, прыўла́шчаны;

присво́енная вещь прысво́еная (прыўла́шчаная) рэч;

2. прысво́ены, нада́дзены;

присво́енное зва́ние прысво́енае (нада́дзенае) зва́нне; см. присво́ить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прода́ть сов., прям., перен. прада́ць, мног. папрадава́ць;

прода́ть вещь прада́ць рэч;

он дру́га не прода́ст ён ся́бра не прада́сць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

appurtenant

[əˈpɜ:rtənənt]

1.

adj.

прынале́жны

2.

n.

прынале́жная рэч, дада́так -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)