гідрафі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Раздзел геафізікі, які вывучае працэсы, што адбываюцца ў гідрасферы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глава́, ‑ы; мн. главы, глаў; ж.

Раздзел кнігі, артыкула, абазначаны нумарацыяй або загалоўкам. Главы рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астраме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел астраноміі, які займаецца вызначэннем бачнага месцазнаходжання нябесных цел і вымярэннем часу.

[Ад грэч. astron — зорка і metreo — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампаратыві́стыка, ‑і, ДМ ‑стыцы, ж.

Раздзел мовазнаўства, які займаецца параўнальна-гістарычным вывучэннем блізкароднасных моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касмало́гія, ‑і, ж.

Вучэнне пра Сусвет як пра адзінае цэлае. // Раздзел астраноміі, прысвечаны гэтаму вучэнню.

[Ад грэч. kósmos — Сусвет і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыябіяло́гія, ‑і, ж.

Раздзел біялогіі, які вывучае дзеянне на жывыя арганізмы нізкіх і звышнізкіх тэмператур.

[Ад грэч. krýos — холад, мароз і слова біялогія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесахі́мія, ‑і, ж.

Раздзел хіміі, які вывучае хімічныя ўласцівасці драўніны і прыёмы яе хімічнай перапрацоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нейраанато́мія, ‑і, ж.

Раздзел анатоміі, які вывучае форму і будову нервовай сістэмы і яе органаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхафізіяло́гія, ‑і, ж.

Раздзел псіхалогіі, які вывучае ўплыў фізіялагічных працэсаў на псіхічныя з’явы і наадварот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае захворванні органаў поласці рота, сківіц і сумежных участкаў.

[Ад грэч. stoma — рот і kogos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)