Кіно́шнік ’кінамеханік’ (Яўс.), ’работнік кінематаграфіі’ (ТСБМ). Гл. кіноўшчык, кіншчык, кіношчык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нафтахі́мік, ‑а, м.

Спецыяліст па нафтахіміі; работнік нафтахімічнай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даста́ўшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца дастаўкай чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэпара́тчык, ‑а, м.

Работнік аптэкі, фармацэўт, які вырабляе прэпараты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салетрава́р, ‑а, м.

Работнік, які заняты на вытворчасці салетры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплавозабудаўні́к, ‑а, м.

Работнік галіны машынабудавання, якая выпускае цеплавозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verdíenstvoll

a заслу́жаны (работнік, працаўнік)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sanitätskraft

f -, -kräfte медыцы́нскі рабо́тнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пасо́вішча ’работнік, якога трэба падштурхоўваць’ (Нас.). Да насоўваць < су́нуць, соваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дагаво́рнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Работнік, які працуе па дагаворы.

|| ж. дагаво́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. дагаво́рніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)