пустава́та,
1. Прысл. да пуставаты.
2. безас. у знач. вык. Не поўнасцю запоўнена кім, чым‑н. Была вясна, было пуставата на градах. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ураздро́б, прысл.
Разм. Часткамі; у розніцу. У XV і XVI стагоддзях Маладзечна бясконца перадавалася, прадавалася поўнасцю і ўраздроб то аднаму, то другому магнату. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гідатафі́ты
(ад гр. hydor, -datos = вада + -фіты)
водныя расліны, якія поўнасцю або большай сваёй часткай растуць у вадзе (напр. раска, эладэя і інш.); параўн. гідрафіты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
надкало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.
1. Раскалоць не поўнасцю. Надкалоць талерку.
2. Накалоць зверху што‑н., пракалоць верхні слой чаго‑н. Надкалоць шылам падэшву.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакруці́ць, ‑кручу, ‑круціш, ‑круціць; зак., што.
1. Скончыць круціць, пракручваць што‑н. Дакруціць заверцень. Дакруціць дзірку.
2. Закруціць поўнасцю, да канца. Дакруціць кран. Дакруціць гайку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напо́ўніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніцца; зак.
1. Стаць поўным, занятым; насыціцца, запоўніцца чым-н.
Вежа напоўнілася вадой.
Пакой напоўніўся пахамі.
2. перан. Стаць поўнасцю занятым якімі-н. думкамі, пачуццямі і пад.
Сэрца напоўнілася радасцю.
|| незак. напаўня́цца, -я́ецца.
|| наз. напаўне́нне, -я, н.
Пульс добрага напаўнення.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́чарпаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
1. Чэрпаючы, выдаліць, выбраць усё, да канца.
В. ваду з вядра.
2. перан. Зрасходаваць поўнасцю, давесці да канца.
В. усе запасы.
В. праграму.
3. перан. Уладзіўшы, вырашыўшы, пакласці канец чаму-н. (кніжн.).
Інцыдэнт вычарпаны.
|| незак. вычэ́рпваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прасушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., што.
1. Зрабіць сухім, поўнасцю высушыць.
П. вопратку.
2. Правесці які-н. час, сушачы што-н.
|| незак. прасу́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).
|| наз. прасу́шка, -і, ДМ -шцы, ж. (да 1 знач.) і прасу́шванне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сто, ста, ліч. кольк.
1. Лік, лічба і колькасць 100.
С. дзеліцца на чатыры.
С. падручнікаў (колькасць, абазначаная гэтай лічбай).
2. Ужыв. для выражэння вялікай колькасці ў значэнні шмат, вельмі, многа.
Разоў с. слухалі перадачу.
◊
На ўсе сто (разм., адабр.) — поўнасцю, цалкам.
|| парадк. со́ты, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дасушы́ць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак., што.
1. Скончыць сушыць што‑н., высушыць поўнасцю. Дасушыць бялізну. Дасушыць сена.
2. і чаго. Насушыць дадаткова чаго‑н. Дасушыць сухароў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)