Epóche

f -, -n эпо́ха; перы́яд, лра, часі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вае́нна-рэвалюцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які існуе, дзейнічае ў перыяд рэвалюцыі. Ваеннарэвалюцыйны камітэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэво́н, ‑у, м.

Чацвёрты па парадку перыяд палеазойскай эры ў гісторыі Зямлі.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клімактэры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клімактэрыя. Клімактэрычны ўзрост. Клімактэрычны перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знешне не праяўляецца, скрыты. Латэнтны перыяд хваробы.

[Ад лац. latens, latentis — скрыты, нябачны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеаге́н, ‑у, м.

Спец. Першы перыяд кайназойскай эры ў геалагічнай гісторыі Зямлі.

[Ад грэч. palaios — старажытны + genos — нараджэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэканструкцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэканструкцыі. Рэканструкцыйны перыяд. Рэканструкцыйныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jura

ж. геал. юрскі перыяд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

восстанови́тельный

1. аднаўле́нчы;

восстанови́тельный проце́сс аднаўле́нчы працэ́с;

2. адбудо́ўчы, аднаўле́нчы;

восстанови́тельный пери́од аднаўле́нчы перы́яд;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

першапачатко́вы, -ая, -ае.

1. Самы першы, які папярэднічае ўсяму астатняму.

П. план падарожжа.

2. Які з’яўляецца пачаткам, першай ступенню чаго-н.

П. перыяд хваробы.

Першапачатковае накапленне капіталу.

|| наз. першапачатко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)