сяўба́ ж. с.-г. Saat f -, Áussaat f -; Sáatzeit f -, -en (пара сяўбы);

веснава́я сяўба́ Frühjahrsbestellung f ß

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выхлапны́ спец. Áuspuff ;

выхлапна́я па́ра Áuspuffdampf m -(e)s, -dämpfe;

выхлапны́я га́зы аўтатра́нспарту Kfz.-Ábgase pl, Áutoabgase pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыпа́р м. Hítze f -, Glut f -; Sónnenbrand m -(e)s; Schwüle f - (духата); перан. árbeitsreiche Zeit (гарачая пара)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Біно́кль. Рус. біно́кль, укр. біно́кль. Запазычанне з франц. binocle (параўн. лац. bini ’двое, пара’, oculus ’вока’). Фасмер, 1, 166; Шанскі, 1, Б, 120.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пара́, -ы́, мн. по́ры, пор і по́раў, ж.

1. Час, перыяд, тэрмін.

Летняя п.

Без пары (дачасна). Да гэтай пары (да гэтага часу). Да пары да часу (пакуль што). З той пары (з таго часу, моманту). Не ў пару (не ў час, недарэчы). У пару (у час, своечасова).

2. у знач. вык. Настаў час для чаго-н.

П. дадому.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сыры́, -а́я, -о́е.

1. Вільготны, не сухі.

Стаяла восеньская сырая пара.

2. Пра прадукты харчавання: не печаны, не вараны, не смажаны і пад.

Сырая бульба.

Сырое мяса.

Есці моркву ў сырым выглядзе.

3. Недавараны, недапечаны, недасмажаны.

С. пірог.

4. перан. Не да канца апрацаваны, недароблены.

С. раман.

|| наз. сы́расць, -і, ж. (да 1 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парабро́нхі

(ад пара- + бронхі)

тонкія трубкі, якія пранізваюць лёгкія птушак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паранекро́з

(ад пара- + гр. nekros = мёртвы)

тое, што і некрабіёз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

параніхі́я

(ад пара- + аніхія)

запаленне мяккіх тканак, якія акружаюць ногаць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пара́нтрапы

(ад пара- + -антрап)

выкапнёвыя чалавекападобныя прыматы, блізкія да аўстралапітэкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)