Глазу́ра ’глазура’ (БРС), ’паліва’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. глазу́рь ’тс’ (на пачатку XIX ст. таксама глазу́ра; гл. Шанскі, 1, Г, 90). Бел. глазу́ра і рус. форма глазу́ра запазычаны з польск. glazura ’тс’ (параўн. Фасмер, 1, 410; Шанскі, 1, Г, 90), якое паходзіць з ням. Glasur. Бел. дыял. глазу́р ’сінька’, відаць, адлюстроўвае рус. форму глазу́рь. Сл. паўн.-зах. лічыць слова глазу́ра запазычаннем з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

под, ‑а, М ‑дзе; мн. пады, ‑оў; м.

Гарызантальная паверхня ўнутры печы, на якую кладзецца паліва. [Жанчына] сплюхнула цеста на лапату, звыклымі рухамі загладзіла буханку і таропка скінула на гарачы под печы. Стаховіч. [Пякарня] некалі яшчэ тут была, прыватная, трэба было печы перакласці, з новай цэглы пады паслаць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газагенера́тар

(ад газ​1 + генератар)

апарат для атрымання гаручага газу з цвёрдага або вадкага паліва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каларыза́тар

(ад лац. calor = цяпло)

частка цыліндра ўнутранага згарання, у якой выпарваецца і запальваецца паліва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Sprit

m -es, -e

1) (скар. aд Spíritus) спірт

2) ві́нны во́цат

3) разм. бензі́н, па́ліва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

glazing

[ˈgleɪzɪŋ]

n.

1) шкле́ньне n. (во́кнаў), шкло, шы́бы для шкле́ньня

2) палі́ва, глязу́ра f.

3) паліва́ньне, глязурава́ньне, глянцава́ньне n.; палі́ўка, глязуро́ўка, глянцо́ўка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дыпта́нк

(англ. deep-tank = глыбокая цыстэрна)

цыстэрна на транспартных суднах для вадзянога баласту ці вадкага паліва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

калары́йнасць

(ад лац. calor = цяпло)

колькасць калорый у чым-н. (напр. к. паліва, к. харчовага прадукту).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

электраабсталява́нне, ‑я, н.

Сукупнасць электрычных прыбораў, апаратаў, машын і пад., якія выкарыстоўваюцца ў якой‑н. галіне гаспадаркі. Электраабсталяванне цэха. □ Калгас набыў электраабсталяванне і падвесную дарогу для жывёлагадоўчых ферм. «Звязда». // Комплекс электрычных апаратаў і прыстасаванняў на чым‑н. Электраабсталяванне самалёта. □ Машына не заводзілася. [Шаховіч] правярае электраабсталяванне, падачу паліва і нічога не знаходзіць. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавыдаткава́нне н эк Méhrausgabe f -, -n; Méhrverbrauch m -(e)s, -bräuche;

перавыдаткава́нне сро́дкаў Méhrausgabe an Mítteln;

перавыдаткава́нне па́ліва Méhrverbrauch an Brénnstoff;

перавыдаткава́нне су́праць пла́на ǘberplanmäßige Áusgaben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)