ку́рды, -аў, адз. курд, -а, м.
Народ іранскай моўнай групы, які жыве ў Паўднёва-Заходняй Азіі, краінах Блізкага Усходу і ў Расіі.
|| ж. курдзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. ку́рдскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скалыхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.
1. Зварухнуцца, захістацца.
Паверхня вады скалыхнулася.
Калыска скалыхнулася (гайданулася з боку ў бок).
2. перан. Узрушыцца, захвалявацца, прыйсці ў рух.
Бач, ад песні яго скалыхнуўся народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
туві́нцы, -аў, адз. -ві́нец, -нца, м.
Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Тува, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. туві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. туві́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эскімо́сы, -аў, адз. -мо́с, -а, м.
Народ, які складае карэннае насельніцтва тэрыторыі ад Грэнландыі, палярнага ўзбярэжжа Паўночнай Амерыкі да ўсходняга краю Чукоткі.
|| ж. эскімо́ска, -і, ДМ -мо́сцы, мн. -і, -сак.
|| прым. эскімо́скі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
АЙМАРА́,
індзейскі народ у Балівіі, Перу і Чылі. Агульная колькасць 2,2 млн. чал. (1987). Мова аймара. Паводле веравызнання католікі.
т. 1, с. 176
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АМХА́РА
(саманазва амара),
народ у Эфіопіі. 18,16 млн. чал. (1987). Гавораць на амхарскай мове. Паводле рэлігіі пераважна хрысціяне-монафісіты.
т. 1, с. 329
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
крэ́мній, ‑ю, м.
Хімічны элемент, які ўваходзіць у састаў большасці горных народ.
[Ад грэч. krēmnos — скала.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кхме́ры, ‑аў; адз. кхмер, ‑а, м.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Кампучыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непако́раны, ‑ая, ‑ае.
Такі, якога не пакарылі; які застаўся незалежным. Непакараны народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асеці́ны, -ці́н, адз. -ці́н, -а, м.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Паўночная Асеція — Аланія (у складзе Расійскай Федэрацыі) і Рэспублікі Паўднёвая Асеція.
|| ж. асеці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. асеці́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)