нестары́, ‑ая, ‑ое.
Сярэдніх гадоў, параўнальна малады. Старастам Кірэйка стаў не таму, што хацеў, проста ён быў на гэты час адзіны нестары мужчына ў вёсцы. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pup
[pʌp]
n.
1) шчанё n., шчаню́к -а́ m.
2) лісянё, ваўчанё n.
3) Figur. дурны́, малады́ зазна́йка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Маладзёхна ’маладая’ (навагр., КЭС), польск. młoduchna ’тс’. Бел.-польск. ізалекса, характэрная наяўнасцю суфікса ‑uxna (Слаўскі, SP, 1, 75). Да малады́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wówczas
тады, у той час;
był on wówczas młody — тады ён быў малады
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дзяцю́к, дзецюка, м.
Разм. Юнак, хлопец. Адам, які па мірным часе хадзіў бы ў шосты клас,.. выглядаў ладным дзецюком. Навуменка. Цяпер яго Васільком зваць было неяк няёмка — гэта быў зграбны, плячысты дзяцюк, які толькі абліччам і, галоўнае, вачамі нагадваў даўнейшага гарэзнага школьніка. Дубоўка. // Нежанаты малады чалавек; кавалер. — А ён жа, Васіль, усё-такі яшчэ хлопец малады, мог бы смела гадоў з два пагуляць дзецюком. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бакенба́рды, ‑аў; адз. бакенбарда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Частка барады ад скроняў па шчоках пры выгаленым падбародку. [Марыя:] — Ён [майстар], малады і прыгожы, носіць такія дзівосныя бакенбарды. Лынькоў.
[Ням. Backenbart.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каршачо́к, ‑чка, м.
Малады, невялікі коршак. Дробны каршачок плаваў над асіннікам, вавёрка імчалася цераз дубы. Чорны. Нудна пасвістваючы, высока над грэбляй лётаў, выглядаючы здабычу, маленькі каршачок. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мо́лада, прысл.
Як у маладога, як малады. Вочы [Гогіберыдзе] глядзелі молада, жвавыя, цёмныя і бліскучыя. Самуйлёнак. Кроў пульсуе заўзята, і молада Новым дням і пачуццям у лад. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шаро́н, ‑рану, м.
Абл. Шарпак. Кабыла прытка секла падковамі малады лядок на дарозе, а пад палазамі хрусцеў шарон. Чыгрынаў. Лена ішла па шаране, прыкрытым мяккім снегам. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
młody
młod|y
малады;
pan ~y — малады; жаніх;
panna ~a — маладая; нявеста;
~a para (państwo ~zi) — жаніх і нявеста; маладыя;
~e kartofle — маладая бульба;
za ~u разм. у маладосці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)