надзьму́ць сов.

1. в разн. знач. наду́ть;

н. паве́траны шар — наду́ть возду́шный шар;

ве́трам ~му́ла мно́га сне́губезл. ве́тром наду́ло мно́го сне́гу;

2. (поднять, взъерошить перья — о птицах) нахо́хлить;

н. гу́бы — наду́ть гу́бы;

як дуду́ н., так дуда́ і гра́епосл. куда́ ве́тер ду́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ці́снуцца несов.

1. (прижиматься) жа́ться;

ц. адзі́н да аднаго́ — жа́ться друг к дру́гу;

ц. да сцяны́ — жа́ться к стене́;

2. (толкаясь, двигаться, пробираться куда-л.) тесни́ться;

ц. да дзвярэ́й — тесни́ться к дверя́м;

3. перен. (скупиться) жа́ться;

4. страд. жа́ться; дави́ться; см. ці́снуць I 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гнуть несов., в разн. знач. гнуць;

гнуть про́волоку гнуць дрот;

куда́ он гнёт куды́ ён гне;

гнуть в три поги́бели гнуць у тры пагі́белі;

гнуть горб (спи́ну) гнуць горб (спі́ну);

гнуть ше́ю (спи́ну) перед кем гнуць шы́ю (спі́ну) перад кім;

гнуть свою́ ли́нию гнуць сваю́ лі́нію, гнуць сваё;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

тро́гатьсяI несов.

1. (сдвигаться с места, направляться куда-л.) ру́шыцца, кра́тацца, крана́цца;

тро́гаться в путь ру́шыць у даро́гу;

по́езд всё ещё не тро́гается цягні́к усё яшчэ́ не кра́таецца (не крана́ецца);

не тро́гаться с ме́ста не кра́тацца з ме́сца;

2. страд. чапа́цца, кра́тацца, крана́цца; см. тро́гатьI 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пхнуць сов., однокр.

1. толкну́ть, пихну́ть;

п. ка́мень з гары́ — толкну́ть (пихну́ть) ка́мень с горы́;

п. ло́кцем у бок — толкну́ть (пихну́ть) ло́ктем в бок;

2. (вложить что-л. внутрь чего-л.) су́нуть, засу́нуть, запихну́ть;

куды́ ты пхнуў гэ́ту кні́гу?куда́ ты запихну́л (су́нул, засу́нул) э́ту кни́гу?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

э межд., разг.

1. (при возражении) э;

э, позво́льте, я расскажу́ э, дазво́льце, я раскажу́;

2. (при выражении изумления, недоверия и т. п.) ого́, эге́;

э, куда́ хвати́ли! ого́ (эге́), куды́ хапі́лі;

3. (при выражении решимости) ат, э;

э, была́ не была́ ат (э), хай бу́дзе, што бу́дзе (было́ не было́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ускользну́ть сов.

1. (скользя, вырваться) вы́слізнуць, вы́слізнуцца;

ры́ба ускользну́ла из рук ры́ба вы́слізнула (вы́слізнулася) з рук;

2. разг. (внезапно уйти откуда-л.) вы́шмыгнуць; разг. (куда-л.) шмы́гнуць; (скрыться) уцячы́; (исчезнуть) зні́кнуць;

ускользну́ть из ко́мнаты вы́шмыгнуць (уцячы́) з пако́я;

он ускользну́л к себе́ в ко́мнату ён шмы́гнуў да сябе́ ў пако́й;

неприя́тель ускользну́л от пресле́дования во́раг уцёк ад прасле́давання;

он куда́-то ускользну́л ён не́куды знік (уцёк);

3. разг. (уклониться) ухілі́цца; (увильнуть) увільну́ць;

ускользну́ть от прямо́го отве́та ухілі́цца (увільну́ць) ад прамо́га адка́зу;

4. (остаться незамеченным) разг. вы́пасці з-пад ува́гі, прайсці́ па-за ўва́гай;

э́то ускользну́ло от моего́ внима́ния гэ́та вы́пала з-пад маёй ува́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пае́хаць сов.

1. в разн. знач. пое́хать;

п. у Мінск — пое́хать в Минск;

нага́ не ўтрыма́лася, ~хала — нога́ не удержа́лась, пое́хала;

2. (отбыть куда-л.) уе́хать;

п. з го́рада ў вёску — уе́хать из го́рода в дере́вню;

3. (следом за кем-л.) после́довать, пое́хать;

п. са сме́ху — покати́ться со́ смеху

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ула́дзіць сов.

1. ула́дить;

у. спра́вы — ула́дить дела́;

у. пыта́нне — ула́дить вопро́с;

2. угоди́ть;

яму́ ця́жка ўла́дзіцьбезл. ему́ тру́дно угоди́ть;

3. разг. (определить куда-л.) устро́ить;

у. на слу́жбу — устро́ить на слу́жбу;

4. (сделать что-л. вовремя) угоди́ть, угада́ть;

~дзіў пад са́мы абе́д — угоди́л (угада́л) к са́мому обе́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кірава́цца несов.

1. (чым) руково́дствоваться, руководи́ться; сле́довать (чему);

к. пра́вілам — руково́дствоваться пра́вилом, сле́довать пра́вилу;

2. (на што, да чаго, куды) прям., перен. направля́ться, брать (держа́ть) направле́ние (на что, к чему, куда);

к. на ту́ю вёску — брать (держа́ть) направле́ние на ту дере́вню;

3. страд. управля́ться; руководи́ться; направля́ться; см. кірава́ць 1, 3, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)