Team

[ti:m]

n -s, -s

1) (спартыўная) кама́нда

2) рабо́чая гру́па, часо́вы калектыў супрацо́ўнікаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чэмпіён м спарт, тс перан Méister m -s, -;

чэмпіён све́ту Wéltmeister m;

чэмпіён краі́ны Nationálmeister m, Lándesmeister m;

кама́нда-чэмпіён Méistermannschaft f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пажа́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пажару. Пажарны дым. Пажарная каланча. // Прызначаны для тушэння пажару. Пажарная каманда. Пажарная машына. □ [Варанецкі] выбег на вуліцу і з ходу ўсчапіўся на пажарную бочку, якую коні імчалі міма варот. Дуброўскі. // Абсталяваны ўсім неабходным для тушэння пажару. Пажарны двор. Пажарная часць.

2. у знач. наз. пажа́рны, ‑ага, м. Работнік пажарнай каманды.

•••

Пажарнае дэпо гл. дэпо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узды́м, -му м., в разн. знач. подъём; (о душевном состоянии — ещё) воодушевле́ние ср.;

у. наро́днай гаспада́ркі — подъём наро́дного хозя́йства;

тво́рчы ўздым — тво́рческий подъём;

кама́нда правяла́ сустрэ́чу з ~мам — кома́нда провела́ встре́чу с подъёмом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Láufschritt

m -(e)s, -e кро́кі по́дбегам

im ~ — бяго́м

im ~ marsch! — бяго́м марш! (каманда)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

брэйн-ры́нг

(ад англ. brain = мозг + ring = арэна барацьбы)

тэлевізійная гульня-спаборніцтва, пераможцам у якой становіцца той чалавек або каманда, якія выяўляюць больш шырокую эрудыцыю і хуткасць рэакцыі ў адказах на пытанні вядучага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

падрыхтава́цца

1. sich vórbereiten (да чаго-н – zu D);

2. спарт (каманда) падрыхтава́цца! (выклік удзельнікаў спаборніцтваў у скачках, кіданні і г. д.) es folgt…

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аўтса́йдэр

(англ. outsider)

1) каманда або спартсмен, якія займаюць апошняе месца ў спаборніцтве (проціл. лідэр 2);

2) дробнае або сярэдняе прадпрыемства, якое не ўваходзіць у манапалістычнае аб’яднанне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

national​2 [ˈnæʃnəl] adj.

1. нацыяна́льны, наро́дны;

national dress нацыяна́льны касцю́м;

national economy нацыяна́льная экано́міка, наро́дная гаспада́рка;

national heritage нацыяна́льная (культу́рная) спа́дчына;

national identity нацыяна́льная самабы́тнасць;

a national minority нацыяна́льная ме́ншасць;

the national team sport нацыяна́льная збо́рная (кама́нда), збо́рная (кама́нда) краі́ны;

national unity адзі́нства наро́да, нацыяна́льнае адзі́нства

2. дзяржа́ўны;

a na tional anthem дзяржа́ўны гімн;

a national boundary дзяржа́ўная мяжа́;

a national ho liday дзяржа́ўнае свя́та;

National Insurance дзяржа́ўнае сацыя́льнае страхава́нне (у Вялікабрытаніі);

the Royal National Theatre Карале́ўскі нацыяна́льны тэа́тр (у Лондане)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пачэ́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца павагай, пашанай; ганаровы. Каманда парахода на чале з яе капітанам адносілася да нас як да пачэсных сваіх гасцей. Сяргейчык.

2. Які робіць гонар каму‑н. Пачэсны абавязак. Пачэснае заданне. Пачэснае месца. □ Захоплены ідэямі гуманізму, беларускі вучоны ўзяўся за нялёгкую, але пачэсную справу выдання кніг на роднай мове. С. Александровіч. // Які не парушае годнасці каго‑, чаго‑н. Пачэсны мір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)