Verbum

зна́чыць¹, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., каго-што.

1. Памячаць, ставячы знак, метку і пад.

З. старонкі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вызначаць, указваць сабой шлях, дарогу і пад.

|| зак. пазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

змакрэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

Стаць мокрым, намокнуць (ад поту, слёз, расы і пад.).

З. на дажджы.

Кашуля змакрэла ад поту.

ма́та, -ы, ДМ ма́це, мн. -ы, мат, ж.

Пляцёнка з саломы, чароту, травы і пад., якую звычайна сцелюць на падлогу.

за́гарада, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Агароджа з жэрдак, колля і пад.

2. Агароджанае месца ў хляве для жывёлы, стойла.

закарэ́лы, -ая, -ае.

1. Які засох, ператварыўся ў корку.

Закарэлая гразь.

2. Пакрыты засохлай граззю, кроўю і пад., карэлы.

З. бінт.

заме́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Матэрыял, выраб і пад., які па якіх-н. уласцівасцях можа замяніць іншы.

З. каляровых металаў.

заплю́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Пакрыць пырскамі (гразі, вады і пад.).

З. сукенку.

|| незак. заплю́хваць, -аю, -аеш, -ае.

габлю́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Стружка з-пад рубанка.

|| прым. габлю́шачны, -ая, -ае і габлю́шкавы, -ая, -ае.

адо́зва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Пісьмовы ці вусны зварот з заклікам да каго-н.

Паставіць подпісы пад адозвай за мір.