Парча́ ’тканіна са складаным узорам з шаўковай асновай і залатым або сярэбраным (або імітаваным пад золата ці серабро) узорам’. Рус., укр. парча́ ’тс’. У запазычаннях ст.-бел. м. не адзначаецца, таму, відаць, у бел. м. з рус. Лічыцца запазычаннем з тат. parča ’парча, узор’ (Міклашыч, Türk. El. Nachtr., 2, 140, 232; Праабражэнскі, 2, 19). Паводле Гомбаца (RS, 7, 187), тут ст.-цюрк. аснова, што і ў кірг. barča ’шаўковая тканіна’. Гл. яшчэ Фасмер, 3, 210.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

świecić

незак. свяціць;

nie wszystko złoto, co się świecić прык. не ўсё тое золата, што блішчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

імпрэгна́цыя

(ад ім- + лац. praegnas, -atis = напоўнены)

метад насычэння фіксаванай тканкі жывёл растворам солей серабра, золата, свінцу, осмію для выяўлення іх структуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

шчы́ры, -ая, -ае.

1. Які выражае сапраўдныя пачуцці, праўдзівы, адкрыты.

Ш. чалавек.

Шчырае прызнанне.

Гаварыць шчыра (прысл.). Сказаць ад шчырага сэрца.

2. Задушэўны, інтымны.

Шчырая размова.

3. Сардэчны, душэўны.

Шчырая сяброўка.

4. Пазбаўлены прытворства.

Шчырае шкадаванне.

5. Старанны; верны, адданы, заўзяты.

Шчырая праца.

Ш. змагар за светлую будучыню.

Ш. следапыт.

6. Просты, даверлівы.

Ш. чалавек усяму верыць.

7. Які складаецца з аднолькавых парод дрэў (пра лес, бор); без дамешак, прымесей.

Ш. бор.

Шчырае золата.

◊

Шчырая праўда — сама праўда.

|| наз. шчы́расць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

virgin​2 [ˈvɜ:dʒɪn] adj.

1. некрану́ты; чы́сты; першабы́тны;

virgin soil цаліна́;

virginsnow цалі́к, чы́сты некрану́ты снег;

a virgin forest першабы́тны лес;

virgin gold чы́стае зо́лата

2. няві́нная, цнатлі́вая (жанчына);

virgin modesty дзяво́чая сці́пласць

3. самаро́дны (пра металы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

залаці́цца, залаціцца і залоціцца; незак.

1. (залаціцца). Станавіцца залацістым; набываць адценне, колер золата. Стаў край неба залаціцца. Крапіва.

2. (залаціцца). Вылучацца сваім залацістым колерам, бляскам; ззяць, зіхацець (пра што‑н. залатое, залацістае). На нізкарослых бярозах залаціцца жоўтае лісце. В. Вольскі.

3. (залоціцца). Зал. да залаціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лігату́рны ​1, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігатуры ​1. // Які змяшчае лігатуру ​1, з лігатурай ​1. Лігатурнае золата.

лігату́рны ​2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігатуры ​2. Лігатурны знак.

лігату́рны ​3, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да лігатуры ​3; прызначаны для яе. Лігатурны шоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tractable

[ˈtræktəbəl]

adj.

1) згаво́рлівы, пада́тлівы

2) які́ лёгка падае́цца апрацо́ўцы, пада́тлівы, ко́ўкі

Copper and gold are tractable metals — Медзь і зо́лата — ко́ўкія мэта́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

арыфла́ма

(фр. oriflamme, ад лац. aurum = золата + flamma = полымя)

1) каралеўскі сцяг у сярэдневяковай Францыі;

2) вялікі сцяг, падвешаны ўпоперак вуліцы паміж будынкамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

samorodny

samorodn|y

1. самародны;

~e złoto — самароднае золата, самародак;

2. своеасаблівы, арыгінальны;

sztuka ~a — арыгінальнае мастацтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)