obić
obi|ć
зак.
1. збіць, пабіць, набіць;
2. аклеіць, паклеіць (сцены);
3. абабіць (мэблю);
4. набіць;
~ć beczkę — набіць абруч на бочку;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
umfahren
I úmfahren
*
1.
vt нае́хаць (на каго-н.), збіць з ног
2.
vi (s) е́хаць у аб’е́зд (кружным шляхам)
II umfáhren
* vt аб’язджа́ць, агіна́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
prügeln
1.
vt біць, лупцава́ць
j-n zu Tóde ~ — збіць каго́-н. да сме́рці
2.
(sich) бі́цца Prunk
m -s раско́ша, бляск
~ entfálten — блішчэ́ць [зіхаце́ць] у раско́шы [ро́скашы]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
rough3 [rʌf] v. :
♦ rough it infml абыхо́дзіцца без звыча́йных выго́д; перано́сіць, цярпе́ць няго́ды
rough out [ˌrʌfˈaʊt] phr. v. рабі́ць (што-н.) у агу́льных ры́сах;
rough out an article накі́даць артыку́л;
rough out some arrangements наме́ціць прыблі́зны план
rough up [ˌrʌfˈʌp] phr. v. infml збі́ць, мо́цна пабі́ць (каго-н.);
He was roughed up and pushed into the street. Яго збілі і выкінулі на вуліцу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пра́вільны, ‑ая, ‑ае.
1. Які адпавядае правілам, заснаваны на правілах (у 1 знач.); беспамылковы. Правільнае напісанне. □ Ярохін сказаў не на зусім правільнай, але выразнай англійскай мове: — Малайчына! Вы паглядзіце толькі, дзе ён пасадзіў нас. Па пятаку. Шамякін. // Заканамерны, рэгулярны. [Лютынскі:] Севазварот будуецца таксама толькі на строгім і правільным чаргаванні клетак. Крапіва.
2. Які адпавядае сапраўднасці; праўдзівы. [Валя] трымае.. [гадзіннік] у руцэ, просіць дзяўчыну-прадаўшчыцу завесці яго, паставіць стрэлкі на правільны час. Пестрак.
3. Такі, як патрэбна, які прыводзіць да патрэбных вынікаў. Правільны ўчынак. □ Адзіка правільным шляхам да шчасця — да заможнага і культурнага жыцця — для нас, сялян, з’яўляецца калгасны шлях. Брыль. // Разм. Добры, справядлівы (звычайна пра чалавека). — Правільны чалавек наш камандзір, — зазначыў ён нібы сам сабе. Краўчанка. — Правільны чалавек твой бацька, — пахваліў Васільеў. Алешка.
4. Рытмічны, раўнамерны, які дзейнічае пастаянна. Правільны пульс.
5. Які адпавядае правілам прапорцыі, сіметрыі. З аднаго боку над балотам цягнуўся вал досыць правільным паўкругам. Колас. Сталь — белая, бы чыстае срэбра, — правільным авалам астывала ля гарлавіны. Савіцкі. / Пра рысы твару. [Жанчына] мела надзвычай правільны твар з прыемным здаровым смуглым колерам. Карпюк.
6. Спец. Такі, усе стораны і вуглы якога роўны паміж сабой (пра многавугольнік). Правільны многавугольнік.
•••
Правільны дроб гл. дроб 2.
Збіцца з правільнай дарогі гл. збіцца.
Збіць з правільнай дарогі гл. збіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ссадзі́ць, ссаджу, ссадзіш, ссадзіць; зак., каго.
1. Зняць адкуль‑н., дапамагчы сысці ўніз. Андрэй ссадзіў дзяўчыну з каня, узяўшы, як малое дзіця, пад пахі. Лобан. Дзеда Тодара ссадзілі са сцэны. Гушкалі, крычалі: «Брава!» Пташнікаў. // перан. Збіць, прымусіць адступіць таго, хто дзе‑н. засеў, умацаваўся. Уночы чырвонаармейская часць боем ссадзіла немцаў з шашы. Чорны.
2. Даць магчымасць або прымусіць выйсці (з поезда, трамвая і пад.). Малышаву стала неяк шкада .. [бабульку], ён не толькі паказаў дарогу, а і пасадзіў яе ў трамвай, папярэдзіўшы кандуктарку, каб тая, дзе трэба, ссадзіла старую. Хадановіч. — Шкада, — сказаў дырэктар. — Без білета хлопец, зайцам паехаў, ссадзяць, чаго добрага! Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pobić
pobi|ć
зак.
1. збіць, пабіць;
2. разбіць; перамагчы;
~ć na głowę вайск. разбіць ушчэнт;
~ć rekord — пабіць рэкорд;
grad ~ł zboże — град пабіў збожжа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
háuen
* (impf hieb i háute)
1.
vi сячы́, нано́сіць уда́р
2.
vt
1) сячы́, прасяка́ць, высяка́ць
2) горн. высяка́ць
3) касі́ць (траву)
4) разм. біць, адлупцава́ць
j-n krumm und lahm ~ — збі́ць каго́-н. на го́ркі я́блык [да паўсме́рці]
j-n zu Bóden ~ — збіць каго́-н. з ног
3.
(sich) бі́цца
◊ das ist wéder geháuen noch gestóchen — гэ́та ні то́е, ні cёе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зблы́таць, зблы́тваць
1. (ніткі, валасы і г. д.) verwíckeln vt, verwírren vt;
2. (пераблытаць) verwéchseln;
я вас зблы́таў з кі́мсьці ich habe Sie mit jémandem verwéchselt;
3. разм (збіць з панталыку) írremachen аддз vt; aus dem Konzépt bríngen*;
◊ зблы́та ка́рты éinem die Kárten durcheinánder wérfen*; éinem Strich durch die Réchnung máchen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
miazga
miazg|a
ж.
1. мязга; мякаць;
~a drzewna — папяровая маса;
2. бат. камбій;
~a zębowa анат. пульпа;
zbić na ~ę — збіць на горкі яблык (на порхаўку)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)