found​1 [faʊnd] v.

1. засно́ўваць, закла́дваць; заклада́ць; ствара́ць;

The town was founded in 1805. Горад быў заснаваны ў 1805 годзе.

2. фундзі́раваць, ствара́ць на ўла́сныя/свае́ сро́дкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hands-off [ˌhændzˈɒf] adj. заснава́ны на неўмяша́нні ў сітуа́цыю або́ ў спра́вы і́ншых людзе́й;

a hands-off approach to smb./smth. патура́льніцкія адно́сіны да каго́-н./чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыгнята́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прыгнятальніка (прыгнятальнікаў); заснаваны на прыгнёце, прыгнечанні. Прыгнятальніцкія класы. Прыгнятальніцкі лад. Прыгнятальніцкі характар дзяржавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыго́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на прыгодах, звязаны з прыгодамі. Прыгодніцкі раман. Прыгодніцкі жанр. □ [Прыборны] быў вялікі аматар усяго надзвычайнага, прыгодніцкага. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кнігадрукава́нне, ‑я, н.

Спосаб размнажэння кніг, заснаваны на прыцісканні паперы да пакрытай фарбай друкарскай формы, што ўзнаўляе тэкст і ілюстрацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імерсі́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да імерсіі, заснаваны на імерсіі (у 2 знач.). Імерсійны аб’ектыў мікраскопа. Імерсійная вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксцэнтры́чны​I

1. (мудрагелісты манерамі і г. д.) überspánnt;

2. маст. (заснаваны на зрокавых ці іншых кантрастах) exzéntrisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гу́мар, -у, м.

1. Дабрадушна-жартаўлівыя адносіны да чаго-н.

Валодаць гумарам.

Пачуццё гумару.

2. У мастацтве: паказ якой-н. з’явы ў дабрадушна-смешным, камічным выглядзе, а таксама літаратурны твор, заснаваны на гэтым прыёме.

Аддзел сатыры і гумару ў газеце.

|| прым. гумарысты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэмакра́тыя, -і, ж.

1. Палітычны лад, заснаваны на прызнанні прынцыпаў народаўладства, свабоды і роўнасці грамадзян.

2. Прынцып арганізацыі калектыўнай дзейнасці, пры якім забяспечваецца актыўны і раўнапраўны ўдзел у ёй усіх членаў калектыву.

|| прым. дэмакраты́чны, -ая, -ае.

Д. лад.

Дэмакратычная рэспубліка.

Дэмакратычная партыя.

Дэмакратычныя пераўтварэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмпіры́зм, -у, м.

1. Філасофскі кірунак, які прызнае пачуццёвае ўспрыманне і вопыт адзінай крыніцай пазнання і недаацэньвае значэнне паняццяў, тэарэтычных абагульненняў пры вывучэнні асобных фактаў, з’яў.

2. Даследчы метад, заснаваны на апісанні фактаў, без далейшых заключэнняў і тэарэтычных абагульненняў (кніжн.).

|| прым. эмпіры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)