артры́т

(фр. arthrite, ад гр. arthron = сустаў)

мед. запаленне суставаў інфекцыйнага паходжання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

бранхі́т

(н.-лац. bronchitis, ад гр. bronchos = горла)

запаленне слізістай абалонкі бронхаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

otrzewna

otrzewn|a

ж. анат. брушына;

zapalenie ~ej мед. запаленне брушыны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

korzonek

korzon|ek

м. карэньчык;

zapalenie ~ków nerwowych мед. запаленне нерваў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Трахе́я ‘дыхальнае горла’, трахе́і ‘сасуды ў раслін’ (ТСБМ). Запазычанне з лацінскай медыцынскай наменклатуры, параўн. с.-лац. trāchea < ст.-грэч. (ἀρτηρία) τραχεῖα ‘дыхальнае горла’ (літаральна ‘цвёрдая ці шорсткая артэрыя’) (Голуб-Ліер, 486; ЕСУМ, 5, 624–625). Сюды ж трахеі́т ‘запаленне слізістай абалонкі трахеі’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апендыцы́т

(лац. appendix, -icis = прыдатак)

запаленне апендыкса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

блефары́т

(ад гр. blepharon = павека)

запаленне павекаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кан’юнктыві́т

(ад лац. coniunctivus = злучальны)

запаленне кан’юнктывы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

тыфлі́т

(фр. typhlite, ад гр. typlos = сляпы)

мед. запаленне сляпой кішкі (параўн. апендыцыт).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

запалёны, ‑ая, ‑ае.

1. Хворы на запаленне; прыпухлы, пачырванелы. Запалёны ўчастак цела. □ Віка не зводзіла з бацькі чырвоных, запалёных ад плачу вачэй, крыху здзіўленая і ўражаная, што ён так доўга маўчыць. Шамякін.

2. Узбуджаны, разгарачаны. Запалёны мозг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)