Жужа́к ’вялікая муха, якая кусае летам скаціну’ (черв., Нар. лекс., 63), ’авадзень’, ’хрушч’, ’гнаявік’, ’вадзяны жук’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. рус. том. жужг ’жук’, перм. жужга ’гнаявік’, цюмен., табол. ’жукі’. Утворана з суфіксам ‑ак ад асновы дзеяслова жужэць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вусач шэры дамавы (жук) 4/424—425 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Вусач шэры даўгавусы (жук) 4/424—425 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Вадалюб вялікі чорны (жук) 4/424—425 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

beetle

I [ˈbi:təl]

1.

n.

жук -а́ m.; хрушч -а́ m.

Colorado beetle — каляра́дзкі жук (у бу́льбе)

2.

v.i., informal

ху́тка ру́хацца, бе́гаць дро́бным кро́кам

II [ˈbi:təl]

1.

n.

1) Tech. ба́ба f. (для забіва́ньня па́ляў), капёр -ра́, ка́пар -а m. (машы́на)

2) таўка́ч -а́ m., таўка́чык -а m.

3) машы́на для ўбіва́ньня палатна́ й парка́лю

2.

v.t.

трамбава́ць, біць (каме́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Náshorn

n -(e)s, -hörner i -e заал.

1) насаро́г

2) жук-насаро́г

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скарабе́й

(лац. scarabaeus, ад гр. skarabos = жук)

1) жук-гнаявік, які водзіцца ў гарачых краінах;

2) малюнак свяшчэннага жука на манетах, каштоўных камянях, упрыгожаннях старажытных егіпцян, а таксама самі гэтыя прадметы з такім малюнкам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гравёр

(фр. graveur)

1) спецыяліст па гравіраванню;

2) жук сям. караедаў, шкоднік хвойных дрэў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сапрафа́гі

(ад сапра- + фагі)

жывёлы, якія кормяцца арганічнымі рэчывамі, што гніюць (напр. жук-гнаявік).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скарабе́й, ‑я, м.

1. Жук-гнаявік, які водзіцца ў гарачых краінах.

2. Малюнак свяшчэннага жука ў старажытных егіпцян на манетах, на камені і пад., а таксама манета, камень і пад. з такім малюнкам.

[Лац. scarabaeus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)