паўто́рны

1. (які робіцца другі раз) wiederhólt, nóchmalig;

2. (прызначаны для паўтарэння) Wiederhólungs-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

второ́й в разн. знач. другі́;

второ́й год другі́ год;

на второ́м пла́не на другі́м пла́не;

второ́й сорт другі́ сорт;

◊

втора́я ро́дина друга́я радзі́ма;

втора́я мо́лодость друга́я маладо́сць;

до вторы́х петухо́в (просиде́ть, проговори́ть) да другі́х пе́ўняў (прасе́дзець, прагавары́ць);

из вторы́х рук (узна́ть, получи́ть) з другі́х рук (даве́дацца, атрыма́ць);

игра́ть втору́ю скри́пку ігра́ць другу́ю скры́пку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Эйнштэйна закон (другі закон фотаэфекта) 10/621

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мата́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рухацца з аднаго боку ў другі, знаходзячыся ў вісячым становішчы.

Вяроўка матаецца.

2. Праводзіць час у раз’ездах, клапоцячыся аб чым-н. (разм.).

М. па раёне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

re-elect [ˌri:ɪˈlekt] v. перавыбіра́ць, выбіра́ць зноў;

He was not re-elected. Яго не выбралі на другі тэрмін.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дзе́льнік, ‑а, м.

Лік, на які дзеляць другі лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Праксцінкі ’другі дзень пасля хрысцін’ (маг, Шн.). Да каціны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

consequent

[ˈkɑ:nsəkwənt]

1.

adj.

1) вы́ніклы (зь не́чага)

2) лягі́чна пасьлядо́ўны

2.

n.

1) вы́нік -у m., пасьлядо́ўнае здарэ́ньне

2) другі́ член умо́ўнага ска́зу

3) Math. другі́ член прапо́рцыі (дачыне́ньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перамча́ць сов., разг.

1. (быстро переправить) перемча́ть;

2. перемахну́ть;

п. у другі́ го́рад — перемахну́ть в друго́й го́род

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

transition

[trænˈzɪʃən]

n.

1) перахо́д (з аднаго́ ста́ну ў другі́)

2) перахо́дны пэры́яд

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)