патрэ́скацца, ‑аецца; зак.

Даць трэшчыны на сваёй паверхні. Спёка стаіць страшэнная. Лісце на дрэвах прывяла. Зямля высахла і патрэскалася. Бяганская. Дзед быў хворы. Гарачка такая, што губы патрэскаліся, вочы глядзяць, але не свецяць, не пазнае нікога. Янкоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плява́льніца, ‑ы, ж.

Пасудзіна, у якую сплёўваюць сліну, макроту. Смачны прайшоўся па кабінеце ў кут ля дзвярэй, дзе стаіць плявальніца, намерыўся і плюнуў у самую сярэдзіну яе, потым выцер хустачкай губы і зноў сеў за стол. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сціна́ць I несов., разг. сруба́ть, ссека́ть, сноси́ть; см. сцяць I

сціна́ць II несов., разг.

1. (зубы) сти́скивать, сжима́ть;

2. (губы) сжима́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ślina

ж. сліна;

pleść co ~a na język przyniesie — малоць лухту; плесці глупствы; казаць, што сліна да губы прынясе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сжать​I сов.

1. в разн. знач. сці́снуць, мног. пасціска́ць;

сжать чью-л. ру́ку сці́снуць чыю́-не́будзь руку́;

сжать кого́-л. в объя́тиях сці́снуць каго́-не́будзь у абды́мках;

сжать кула́к сці́снуць кула́к;

сжать гу́бы сці́снуць гу́бы;

2. перен. (сократить) сці́снуць, скараці́ць;

сжать сро́ки сці́снуць (скараці́ць) тэ́рміны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́ска, ‑і, ДМ місцы; Р мн. ‑сак; ж.

Шырокая і глыбокая, круглай формы, пасудзіна для яды. Міканор кончыў есці, адставіў міску, выцер далонню губы. Мележ. Тым часам маці зняла з прыпечка глыбокую паліваную міску з блінамі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакрыві́цца, ‑крыўлюся, ‑крывішся, ‑крывіцца; зак.

1. Стаць крывым, несіметрычным; перакасіцца. Перакрывілася страха. Перакрывілася дошка.

2. Скрывіцца ад болю, страху і пад. (пра твар, губы). Твар у .. [Мартына] перакрывіўся ад страху, плечы, як у старога дзеда, сагнуліся ў дугу. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыця́ць, прытну, прытнеш, прытне; прытнём, прытняце; пр. прыцяў, ‑цяла, ‑цяло; заг. прытні; зак., каго-што.

Заціснуць, прыціснуць. Губы прыцяць. // перан. Затаіць, захаваць. Імкнучыся як-небудзь прыцяць у сабе нядобрыя прадчуванні, Рыбак пад сцяной пачаў прыслухоўвацца да Дзёмчыхі. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасмя́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Тое, што і сасмагнуць. Апошнюю кроплю з біклагі не п’юць [салдаты], хоць сасмяглі зусім. Гаўрусёў. Твар лейтэнанта быў белы, як крэйда, губы сасмяглі. Курто. А лета было сухім, без дажджынкі, зямля сасмягла, патрэскалася. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куса́ць несов.

1. в разн. знач. куса́ть; (жалом — ещё) жа́лить;

гэ́ты саба́ка дзяце́й не куса́е — э́та соба́ка дете́й не куса́ет;

к. гу́бы — куса́ть гу́бы;

к. я́блык — куса́ть я́блоко;

2. (раздражать кожу) куса́ть, шерсти́ть;

3. перен. (причинять обиду) куса́ть; (оскорблять) ляга́ть;

◊ к. (сабе́) ло́кці — куса́ть (себе́) ло́кти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)